حسگرهای فلورسنت، که می‌توانند برای برچسب‌گذاری و تصویربرداری از طیف گسترده‌ای از مولکول‌ها استفاده کنند، تصاویری اجمالی و منحصربه‌فرد از داخل سلول‌های زنده ارائه می‌کنند. با این حال، آن‌ها معمولاً فقط در سلول‌هایی که در ظرف آزمایشگاهی یا در بافت‌های نزدیک به سطح بدن رشد می‌کنند، قابل استفاده هستند، زیرا سیگنال‌های آن‌ها در صورت کاشت بیش از حد عمیق، از بین می‌رود. مهندسان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) به تازگی راهی برای غلبه بر این محدودیت ارائه کرده‌اند.

پژوهشگران با استفاده از نانولوله‌های کربنی روی الکترودها، نشان دادند که می‌توان از این ساختار برای ایجاد چشم مصنوعی استفاده نمود.

محققان سوئیسی با استفاده از ترکیب نانوسیم و نانولوله‌کربنی موفق به ساخت فیلتری شدند که می‌تواند تنها با استفاده از نور خورشید، آب را تصفیه کند.

یافته‌های اخیر محققان نشان داد که پروتئین‌های اصلاح شده ژنتیکی می‌توانند نانولوله کربنی را به دستگاه اپتوالکترونیک قابل برنامه‌ریزی تبدیل کنند.

پژوهشگران سوئیسی در یک مقاله مروری به بررسی زیست‌حسگرهای مبتنی بر FET حاوی نانولوله‌های کربنی پرداختند و چالش‌ها و فرصت‌های موجود در مسیر تجاری‌سازی این فناوری را بررسی کردند.

پژوهشگران یک تیم تحقیقات بین‌المللی نشان دادند که چگونه می‌توان بدون استفاده از لیتوگرافی، جنگلی از نانولوله‌های کربنی را به شکل کنترل شده ایجاد کرد و ساختارهای پیچیده از آن‌ها تولید نمود.

نانولوله‌های کربنی می‌توانند به ادوات الکترونیکی کمک کنند تا در برابر تشعشعات مضر کیهانی در فضا مقاومت کنند.

پژوهشگران با الهام از فیزیک بدنی خفاش، حسگر جریان هوایی ساختند که حساسیت بالایی داشته و از انعطاف‌پذیری قابل توجهی نیز برخوردار است.

محققان روشی ارائه کردند که در آن با تابش لیزر به نانومواد تزریق شده به بدن و شنیدن نجواهای تولید شده از این فرآیند، می‌توان بیماری را تشخیص داد.

محققان نانوالکترودهایی ساختند که روی سطح بافت مغز به خوبی قرار گرفته و با سطح ولتاژ کمتری می‌تواند سیگنال‌های مورد نیاز را به مغز برساند.