دانشمندان بتازگی راه منحصر به فردی برای جستجوی ماده تاریک با استفاده از جو زمین به عنوان یک آشکارساز غول‌پیکر برای ذرات “ماده تاریک” که مانند شهاب‌ها در هوا جریان دارند، پیشنهاد کرده‌اند.

گروهی از محققان ژاپنی و آمریکایی با موفقیت توانستند “ماده تاریک” اطراف کهکشان‌هایی متعلق به ۱۲ میلیارد سال قبل را رصد کنند.

«ماده تاریک» همان ماده گریزانی که بیشتر جرم کیهان را تشکیل می‌دهد، ممکن است متشکل از ذرات پرجرمی به نام “گراویتون‌” باشد که در لحظات اولیه پس از بیگ بنگ به وجود آمدند. بر اساس یک نظریه جدید، این ذرات فرضی شاید پناهگاه ماده تاریک در ابعاد اضافی باشند.

یک پژوهش جدید نشان می‌دهد وقتی کهکشان‌های کوچک با کهکشان‌های بزرگتر برخورد کنند، کهکشان‌های بزرگتر می‌توانند کهکشان‌های کوچکتر را از «ماده تاریک» خالی کنند. “ماده تاریک” مثل یک چسب نامرئی می‌تواند کهکشان‌ها یکپارچه نگه دارد و همچنین مسئول جرم اضافی در کهکشان‌ است.

یک گروه بین‌المللی از دانشمندان موفق شده‌اند تا با کمک یک ابررایانه، بزرگترین و دقیق‌ترین شبیه‌سازی را در مورد نحوه تکامل جهان ارائه دهند.

کهکشان‌های پراکنده‌ای که سه سال پیش کشف شدند , در کمال ناباوری فاقد ماده تاریک به نظر می‌رسیدند موجب شده تا هنوز هم دانشمندان سردرگم باشند و از خود بپرسند که آیا این کشف می‌تواند با سالها نظریه پردازی در مورد ماده تاریک در تضاد باشد؟

به نظر می‌رسد "استیون هاوکینگ" بار دیگر درست می‌گفته است، چرا که یک مدل جدید از کیهان در روزهای آغازینش نشان می‌دهد که سیاه‌چاله‌های نخستین پس از انفجار بزرگ(مه‌بانگ) شکل گرفته‌اند و می‌توانند ماده تاریک گریزانی باشند که توسط این فیزیکدان برجسته در سال ۱۹۷۴ نظریه‌سازی شد.

“سیاهچاله‌ها” چگونه شکل گرفتند؟ “ماده تاریک” چیست؟ در یک مدل جدید، گروهی از اخترشناسان پیشنهاد دادند که هر دوی این اسرار کیهانی را می‌توان با «سیاهچاله‌های نخستین» توضیح داد.