کوچکترین شتاب‌دهنده ذرات جهان، ۵۴ میلیون بار کوچک‌تر از «برخورد دهنده هادرونی بزرگ» است و می‌تواند امیدبخش باشد.

محققان ذره جدیدی کشف کرده‌اند که از بستگان مغناطیسی بوزون هیگز است. در حالی که کشف بوزون هیگز به قدرت شتاب‌دهنده ذرات موسوم به “برخورد دهنده هادرونی بزرگ(LHC) نیاز داشت، این ذره که پیش از این دیده نشده بود و “بوزون هیگز محوری” (axial Higgs boson) نام گرفت، با استفاده از آزمایشی پیدا شد که روی میز کوچک آشپزخانه جا می‌گرفت.

فیزیکدانان قصد دارند یک لیزر اتمی جدید طراحی کنند که می‌تواند برای همیشه روشن بماند و کاربردهای عملی آن می‌تواند بی حد و حصر باشد.

آیا تا به حال اشتباهی مرتکب شده‌اید که آرزو کنید ای کاش می‌توانستید به عقب برگردید و آن را پاک کنید؟ تصحیح اشتباهات گذشته یکی از دلایلی است که مفهوم “سفر در زمان” را بسیار جذاب می‌کند. همانطور که اغلب در داستان‌های علمی-تخیلی به تصویر کشیده می‌شود، با ماشین زمان، دیگر هیچ چیز دائمی نیست – همیشه می‌توانید به عقب برگردید و آن را تغییر دهید. اما آیا واقعاً “سفر در زمان” امکان‌پذیر است یا فقط یک داستان علمی-تخیلی است؟

اگر نور با سرعت بسیار کمتری حرکت می‌کرد، اتفاقات عجیبی می‌افتاد. نور پرسرعت‌ترین چیز در جهان است. پس اگر سرعت نور خیلی خیلی کُندتر بود چه اتفاقی می‌افتاد؟ سرعت نور در خلاء حدود ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه است. اگر این سرعت چند مرتبه کُندتر بود، انسان‌ها بلافاصله متوجه می‌شدند.

«ماده تاریک» همان ماده گریزانی که بیشتر جرم کیهان را تشکیل می‌دهد، ممکن است متشکل از ذرات پرجرمی به نام “گراویتون‌” باشد که در لحظات اولیه پس از بیگ بنگ به وجود آمدند. بر اساس یک نظریه جدید، این ذرات فرضی شاید پناهگاه ماده تاریک در ابعاد اضافی باشند.

گروهی از فیزیکدانان دانشگاه “آکسفورد” داده‌های برخورد دهنده بزرگ هادرونی را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که یک ذره زیر اتمی بنام «مزون افسون» می‌تواند بین حالت ماده و پادماده تغییر وضعیت دهد.

فیزیکدان پیشنهاد کردند وجود یک «جهان پاد ماده‌ای» که زمان در آن معکوس است می‌تواند “ماده تاریک” و “تورم کیهانی” را توضیح دهد.