آبشار و کهکشان راه شیری
رویای عکاس این بود که آبشار و کهکشان راه شیری را در یک قاب عکاسی کند. از جمله دشواریهای کارش این بود که او باید یک مکان مناسب برای دوربین پیدا میکرد تا آبشار و پیرامون آن به طرز هنرمندانهای نوردهی شود.
چه میشود اگر “سرعت نور” بشکند؟
هیچ چیز نمیتواند سریعتر از نور حرکت کند. این یک قانون فیزیک است که در تار و پود نظریه نسبیت خاص اینشتین تنیده شده است. هرچه چیزی سریعتر پیش برود، به چشمانداز خود از توقف زمان نزدیکتر میشود.قابلیت عجیب آهنربای کوانتومی فوق سرد
دانشمندان ژاپنی و آمریکایی کشف کردند که یک آهنربای کوانتومی سه میلیارد برابر سردتر از فضای میانستارهای است. این کشف میتواند به آنها در ساخت ابررساناها یا عایقهای با تحمل دمای بالا کمک کند.دانشمندان از “هیچ” انرژی بدست آوردند!
گروهی از محققان با استفاده از مکانیک کوانتومی، “انرژی” را از “هیچ” بیرون کشیدند. دو آزمایش فیزیکی مختلف نشان داد این رویداد زمانی رخ میدهد که انرژی با استفاده از تلهپورت از خلاء بیرون کشیده میشود.ستارگان اولیه چگونه جهان را روشن کردند؟
بر اساس مطالعهای جدید، اخترشناسان برای اولینبار شواهدی از ستارگان نخستین کشف کردند که منجر به روشن شدن کیهان شدند و درست در بیرون کهکشان ما وجود دارند.گرمترین دمای کیهان چقدر است؟
بر اساس چیزی که در مورد کیهان میدانیم، سردترین دمای ممکن، دمای صفر درجهی کلوین، یا منفی ۲۷۳.۱۵ درجه سلسیوس است. اما گرمترین دمای ممکن چیست؟رویای عکاس این بود که آبشار و کهکشان راه شیری را در یک قاب عکاسی کند. از جمله دشواریهای کارش این بود که او باید یک مکان مناسب برای دوربین پیدا میکرد تا آبشار و پیرامون آن به طرز هنرمندانهای نوردهی شود.
آیا جاده به سوی مرکز کهکشان از “درۀ یادبود” عبور میکند؟ لزوماً اینگونه نیست اما اگر جادۀ محله شما اینگونه هست از آن عکس بگیرید.
این دو کهکشان بزرگ در نبردی سخت هستند. اسم این کهکشانها موش است، زیرا دمهای بلندی دارند و هر کهکشان مارپیچی بزرگ در واقع از دیگری عبور میکند.
اگر این کهکشان مارپیچی بینقص نیست، حداقل یکی از خوش عکسترین کهکشانهاست. این جهان جزیرهای زیبا حدود 100 میلیارد ستاره دارد و در فاصلۀ 32 میلیون سال نوری از زمین واقع شده است.
این ماه بسیار عجیب به نظر میرسد. این ماه یک ماه کامل بود و در این زمان از سال به طور ویژه به «ماه گل» معروف است. اما این باعث عجیب بودن آن نمیشود زیرا ماههای کامل یکبار در ماه اتفاق میافتند. نکتۀ جالب این است که این یک اَبَرماه بود که در نزدیکترین فاصلهاش با زمین در مدار قمریاش، به فاز کامل خود رسید.
اخترشناس فرانسوی برجسته “پیر میشن” این شگفتی آسمانی را در سال 1781 در نزدیکی خرس بزرگ (دب اکبر) و در اطراف ستارگان صورت فلکی سگان شکارچی (تازیها) کشف کرد. بعدها، این شگفتی تحت عنوان M106 به کاتالوگ دوست و همکار او “شارل مسیه” اضافه شد.