اخترشناسان توانستند یک سیاهچاله‌ سرگردان را در کهکشان راه شیری شناسایی کنند که ۵۲۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد. طبق تخمین احتمالا بین ۱۰ میلیون تا ۱ میلیارد “سیاهچاله ستاره‌وار” فقط در کهکشان ما وجود دارد.

اخترفیزیکدانان "بنیاد سیمونز"(Simons Foundation) آمریکا در مطالعه اخیرشان منشأ شعله‌های سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم را شناسایی کردند.

سیاهچاله تنها باعث نابودی ستاره‌ها و متلاشی شدن آن‌ها نمی‌شوند بلکه می‌توانند باعث تشکیل آن‌ها نیز شوند و دانشمندان اکنون این پدیده را در یک کهکشان کوتوله نزدیک مشاهده کرده‌اند.

به نظر می‌رسد "استیون هاوکینگ" بار دیگر درست می‌گفته است، چرا که یک مدل جدید از کیهان در روزهای آغازینش نشان می‌دهد که سیاه‌چاله‌های نخستین پس از انفجار بزرگ(مه‌بانگ) شکل گرفته‌اند و می‌توانند ماده تاریک گریزانی باشند که توسط این فیزیکدان برجسته در سال ۱۹۷۴ نظریه‌سازی شد.

“سیاهچاله‌ها” چگونه شکل گرفتند؟ “ماده تاریک” چیست؟ در یک مدل جدید، گروهی از اخترشناسان پیشنهاد دادند که هر دوی این اسرار کیهانی را می‌توان با «سیاهچاله‌های نخستین» توضیح داد.

ستاره‌شناسان با ثبت تصویری واضح، به اعماق قلب کهکشان راه‌شیری نفوذ کردند.

تلسکوپ‌های زمینی خروج عجیب مواد از یک ابَرسیاهچاله را نشان دادند که باعث ایجاد ساختاری مارپیچی در دل فضا شده است.

ستاره‌شناسان شاید برای اولین بار موفق به دیدن نور حاصل از برخورد دو سیاهچاله شده باشند.