مدت‌هاست که دانشمندان دریافته‌اند که نانوذرات تبدیل بالا (Up-conversion nanoparticles) می‌تواند کارایی سلول‌های خورشیدی را بهبود دهند. به تازگی محققان دریافتند که دلیل افزایش کارایی سلول‌های خورشیدی تقویت شده با این نانوذرات، به تبدیل طول موج ربطی ندارد، بلکه نانوذرات پراکندگی نور را افزایش می‌دهند و عملکرد سلول خورشیدی در اثر همین پراش افزایش می‌یابد.

یک ماده جدید می‌تواند سلول‌های خورشیدی را هزار برابر نازک‌تر از سلول‌های خورشیدی سیلیکونی امروزی کند. این ماده یک بلور ترکیبی آلی- معدنی به نام هالید پروسکایت است. اکنون، یک رویکرد جدید به دانشمندان اجازه می‌دهد تا تغییرات در ساختار و خواص عملکردی این مواد را مشاهده کنند.

به تازگی دکتر میثم باقری، عضو هیئت‌علمی گروه فیزیک دانشگاه گیلان، با همکاری تیم تحقیقاتی دانشگاه Hunan چین موفق به سنتز تک‌لایه WSe2 روی بستر طلا شدند و نشان دادند چرخش این تک‌لایه نسبت به طلا با افزایش دمای بازپخت و استفاده از اتم‌های ژرمانیوم بین این تک‌لایه و بستر می‌توانند راهکارهای مناسبی برای تغییر ماهیت نواری این ماده باشند.

دانشمندان قطعه الکتریکی جدیدی برای بهبود پایداری سلول‌های خورشیدی ساخته‌اند. برای این کار محققان از فرآیند آنیلینگ برای ایجاد نانوبلور در اتصالات الکتریکی استفاده کردند.

محققان سوئیسی با استفاده از نقاط کوانتومی روشی نوآورانه برای افزایش عملکرد سلول خورشیدی پروسکایتی ارائه کردند. با این فناوری می‌توان حتی در مقیاس‌های بزرگ کارایی این سلول‌ها را در سطح بالا نگه داشت.

پژوهشگران دانشگاه صنعتی سهند تبریز با توجه به نیاز جدی به توسعه منابع انرژی ارزان‌قیمت و تجدیدپذیر، روشی ساده، کم‌هزینه و با قابلیت مقیاس‌پذیری را برای سنتز لایه‌های جاذب نور سلول‌های خورشیدی پروسکایتی توسعه دادند.

شاید در آینده نزدیک، موهایی که در کف آرایشگاه‌ها ریخته می‌شود برای ساخت پنل‌های خورشیدی استفاده شود. به‌تازگی محققان استرالیایی نشان دادند که نقاط کربنی حاصل از این موها می‌تواند به دوام و عملکرد بهتر پنل‌های خورشیدی کمک کند.

به تازگی یک آفتابگردان فوتونیک با کمک فناوری‌ نانو طراحی و ساخته شده‌ است که به سمت منبع نور چرخش می‌کند و با ردیابی نور، میزان نوردهی را به بیشینه مقدار خود می‌رساند. این فناوری برای بهبود بازده سلول‌های خورشیدی مناسب است.