تحقیقات جدید روی موش‌ها نشان می‌دهد که افزایش پاسخ ایمنی در محل تومور سرطانی با فناوری نانو ممکن است به تقویت درمان‌های ایمونوتراپی در مراحل پیشرفته بیماری کمک کند.

پژوهشگران برای رهایش هوشمند دارو به سلول‌های سرطانی روبات‌هایی با شکل‌های مختلف طراحی کردند که می‌تواند در محل مورد نظر محتویات دارویی را رهاسازی کند.

یافته‌های اخیر محققان نشان می‌دهد که گونه های فعال اکسیژن (ROS) در غلظت مناسب پتانسیل از بین بردن تومورهای بدخیم را دارند. استفاده از این گونه‌ها می‌تواند به عنوان نانوبمب از رشد تومورهای اولیه جلوگیری کند.

نانوذره‌ای ساخته شده از پروتئین‌های پوشش ویروسی که با مولکول‌های رنگ تزئین شده، به لیزرها اجازه می‌دهد تا سلول‌های تومور را منفجر کنند و سپس سیستم ایمنی بدن را به پاکسازی آ‌ن‌ها دعوت می‌کند.

براساس تحقیقات جدید دانشکده داروسازی دانشگاه میشیگان (U-M) و مرکز سرطان روگل که در نشریه Nature Biotechniques منتشر شده‌ است، افزودن منگنز یون فلزی به آگونیست‌های STING توانایی آن‌ها را در مبارزه با تومور به میزان قابل توجهی افزایش داده است.

پلتفورم EVONANO به دانشمندان اجازه می‌دهد تا تومورهای مجازی را رشد داده و از هوش مصنوعی برای بهینه‌سازی و طراحی نانوذرات برای درمان آن‌ها استفاده کنند.

مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که می‌توان از فناوری‌ نانو برای تحریک سیستم ایمنی بدن استفاده کرد به طوری که سلول‌های سیستم ایمنی بدن اطلاعات مربوط به تومور سرطانی را به خاطر بسپارند و درصورت عود مجدد به آن حمله‌ور شوند. در واقع این سلول‌ها نقش حافظه‌ را ایفا می‌کنند تا برای طولانی‌مدت سیستم ایمنی اطلاعات تومور را به یاد داشته باشد.

نانوذرات فعال شده با ید باعث آسیب DNA در سلول‌های سرطانی می‌شوند. محققان این نانوذرات را به‌گونه‌ای مهندسی کردند که با جذب انرژی، الکترون‌هایی را آزاد می‌کند که به ساختار DNA تومور آسیب می‌‌رساند.

یافته‌های اخیر محققان نشان می‌دهد که ساختارهای نانویی شبیه به کِرم، موسوم به نانوکِرم‌ها، می‌توانند دارو را به‌صورت هدفمندتری به سلول‌های تومور سرطانی برسانند.