تحقیقات جدید روی موش‌ها نشان می‌دهد که افزایش پاسخ ایمنی در محل تومور سرطانی با فناوری نانو ممکن است به تقویت درمان‌های ایمونوتراپی در مراحل پیشرفته بیماری کمک کند.

پروژه HyVis با ترکیب فناوری‌ نانو و اپتیک، موجب تولید سیناپس‌های بیونیک می‌شود، سیناپس‌هایی که برای تولید پروتزهای شبکیه ضروری هستند و می‌توان از آن ها برای بازگرداندن بینایی در افرادی که از بیماری‌هایی مانند رتینیت پیگمانتوزا و دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (AMD) رنج می‌برند، استفاده کرد.

محققان استرالیایی نشان دادند که می‌توان با استفاده از چای سبز، نانوورق‌های نیترید کربن را با + Ru3 تقویت کرد و در نهایت فتوکاتالیستی بهینه برای سنتز آمونیاک تولید کرد.

محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) و موسسه ایمونولوژی لا جولا به تازگی یک نانوذرات کمکی جدید طراحی کرده‌اند که ممکن است قوی‌تر از سایر ادجوانت‌هایی باشد که در حال حاضر استفاده می‌شوند. مطالعات روی موش‌ها نشان داد که این فناوری به طور قابل توجهی تولید آنتی‌بادی را پس از واکسیناسیون علیه HIV، دیفتری و آنفولانزا بهبود می‌بخشد.

پژوهشگرانی از کره‌جنوبی پلت‌فرمی یک مرحله‌ای برای ساخت نقاط کوانتومی کربنی ارائه کردند که نیاز به خنثی‌سازی و خالص‌سازی مورد نیاز در روش‌های‌ مرسوم را ندارد.

پژوهشگران با استفاده از چاپ سه‌بعدی نانوذرات ابزاری ساختند که می‌تواند دوپامین را در غلظت‌های بسیار کم در حد فمتومولار اندازه‌گیری کند.

پژوهشگران با توسعه نوعی نانوفتوکاتالیست مبتنی بر آئروژل، موفق شدند در یک راکتور آزمایشگاهی، تولید هیدروژن را با قیمت پایین انجام دهند.

پژوهشگران دانشگاه میشیگان با استفاده از میلیون‌ها نانوستون، موفق به ساخت حسگری شدند که از حس لامسه انسان تقلید می‌کند.

محققان ربات‌های مولکولی شناگری طراحی و تولید کردند که می‌تواند در محیط آبی با تامین انرژی مورد نیاز خود، شنا کنند.

محققان ساز و کار جدیدی برای فشرده‌سازی نور ارائه کردند که فرصت‌های تازه‌ای برای توسعه فناوری‌های جدید به ویژه نانوالکترونیک باز می‌کند.