به تازگی محققان نشان دادند که می‌توان الکترودهای دو منظوره حاوی نانوصفحات متخلخل NiO اصلاح شده با نقاط کوانتومی از جنس Ni3S2 را برای تولید هیدروژن سبز استفاده کرد. در این فناوری هیدروژن از طریق الکترولیز اوره به دست می‌آید.

برای حفظ حیات روی زمین، باید روش‌های تصفیه کارآمدی وجود داشته باشد که بتواند ناخالصی‌ها را از آب و هوا جدا کند. بنابراین، برای مدت طولانی از مواد کربنی برای بوی‌زدایی، جداسازی و حذف آلودگی‌های آنیونی ناایمن استفاده می‌شد.

تیمی از محققان دانشگاه نورث وسترن پلتفرم جدیدی برای ویرایش ژن ابداع کرده‌اند که می‌تواند یک کتابخانه تقریباً بی‌حد و حصر از درمان‌های مبتنی بر CRISPR را ارائه دهد.

نانوذرات اکسید روی (ZnO) به‌عنوان پراکنده‌کننده‌های پرتو فرابنفش (UV) توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند زیرا پتانسیل آن‌ها برای محافظت از پوست انسان در برابر قرار گرفتن در معرض UV مشخص شده است. با این حال، مقاومت اسیدی نانوذرات اکسید روی نسبتا ضعیف است که منجر به تجزیه آن‌ها بر روی پوست انسان می‌شود. به تازگی مقاله‌ای در نشریه ACS Applied Nano Materials منتشر شده است، که در آن نانوذرات جدید اکسید روی/دی اکسید تیتانیوم (ZnO/TiO2) با مقاومت اسیدی و خواص محافظتی در برابر اشعه ماوراء بنفش تشریح شده است.

باتری دی اکسید کربن فلزی یک فناوری امیدوارکننده و سازگار با محیط زیست است، اما بازده انرژی آن محدود است. به تازگی، یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی شیمیدانان از دانشگاه سیتی هنگ کنگ (CityU) با معرفی یک نانو ماده فاز غیرمتعارف به عنوان کاتالیزور، روشی نوآورانه برای غلبه بر این مشکل ارائه کرده‌اند که بازده انرژی باتری را تا ۸۳٫۸ درصد افزایش می‌دهد. این مطالعه طراحی جدیدی از کاتالیزورها را برای نسل جدید باتری‌های متا گاز نشان می‌دهد.

انبرک نوری (OT)، که به‌عنوان تله‌های نوری نیز شناخته می‌شوند، پرتوهای لیزری بسیار متمرکزی هستند که می‌توانند برای به دام انداختن و دستکاری اشیا میکروسکوپی با نیروی غیرتماسی استفاده شوند. OTها در طیف گسترده‌ای از حوزه‌ها در مقیاس نانو و میکرو به کار می‌روند. این ابزارها به ویژه در دستکاری اشیا زیستی از جمله سلول‌های انسانی قابل استفاده هستند.

استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر یک نگرانی کلیدی برای دانشمندان، رهبران سیاسی و جوامع است، زیرا جهان با واقعیت‌های تغییرات آب و هوایی و محدودیت‌های منابع طبیعی زمین روبرو شده است. در یک پیشرفت جدید و هیجان‌انگیز، دانشمندان موسسه تحقیقات علمی و صنعتی (SANKEN) در دانشگاه اوزاکا نشان دادند که ممکن است از آب و غلظت بالای نمک ، مانند آب دریا، بتوان برق تولید کرد.

صنعت هوانوردی به دلیل خواص ویژه کامپوزیت‌های پیشرفته، نظیر وزن کم، استحکام و دوام بالا به سمت استفاده از این مواد رفته است. همراه با افزایش بهره‌وری و عملکرد هواپیماها، استفاده از این مواد پیشرفته، طراحی و ساخت سازه‌ها و اجزای مقرون به صرفه را امکان‌پذیر می‌کند، هر چند چالش‌هایی نیز وجود دارد. رفع این چالش‌ها منجر به کاهش وزن و کاهش مصرف سوخت و افزایش بهره‌وری انرژی در ساخت هواپیما می‌شود.

یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه بریستول و با همکاری امپریال کالج و دانشگاه کالج لندن از نانومواد ساخته شده از جلبک دریایی برای ایجاد یک جداکننده قوی باتری استفاده کردند که راه را برای ذخیره انرژی سبزتر و کارآمدتر هموار می‌کند.

محققان نشان دادند که می‌توان از نانوسیم‌های اکسید روی (ZnO) برای تولید انرژی به منظوربهره‌برداری در اینترنت اشیا استفاده کرد.