پژوهشگران به بررسی امکان استفاده از ترکیبات MXene در ابرخازن‌ها پرداختند و در این مسیر سه نوع مختلف از این ساختارها را با هم مقایسه کردند تا گزینه مناسب‌تر برای استفاده در ابرخازن‌ها را معرفی کنند. این گروه به جای لیتیوم که ترکیب گران‌قیمتی است، از پتاسیم در پروژه خود استفاده کردند.

پژوهشگران با الهام ساختار نانوحفره‌ای موجود در پوست نوعی سوسک هرکول، موفق به طراحی حسگری شدند که رطوبت را به سرعت و بادقت بالا شناسایی می‌کند.

محققان دانشگاه کالیفرنیا سیستم حاوی نانوذرات را برای درمان نوعی آلودگی بیوتروریسم به کار گرفتند و نتایج امیدوارکننده‌ای را گزارش کردند.

پژوهشگران با استفاده از نانولوله‌های کربنی روی الکترودها، نشان دادند که می‌توان از این ساختار برای ایجاد چشم مصنوعی استفاده نمود.

پژوهشگران آلمانی نشان دادند که می‌توان از ترموفلوئیدیک برای دستکاری مواد و ساختارها در مقیاس‌نانو استفاده کرد.

محققان نشان دادند که با استفاده از نوعی نانوذرات پروتئینی می‌توان اندامک‌های مصنوعی ساخت. چنین اندامک‌هایی دارای دامنه کاربرد پزشکی هستند.

محققان نانوذراتی طراحی کردند که حاوی دامنه‌های اتصال گیرنده (RBDs) پروتئین سنبله (S) ساربکویروس‌های حیوانی و سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا ۲ (SARS-CoV-2) است. این نانوذرات پتانسیل بالایی برای ساخت واکسن دارند.

پژوهشگران در بررسی‌های خود یک روش انقلابی برای بهبود عملکرد ذخیره‌سازی باتری و خازن ارائه دادند. محققان روشی ساده و در عین حال موثر برای تولید ماده‌ای با کارایی بالا برای استفاده در دستگاه‌های ذخیره‌سازی یون لیتیوم ابداع کردند. این گروه نشان داد که نانوالیاف کربنی با پوشش آهن ظرفیت ذخیره‌سازی انرژی بهتری ایجاد می‌کنند.

محققان نشان دادند که کورکومین به همراه نانوذرات مغناطیسی می‌تواند به رشد رگ‌های خونی و بافت‌های مهندسی‌شده کمک کند.

سلول‌های بنیادی می‌توانند به انواع مختلفی از سلول‌ها در بدن تبدیل شوند. به عنوان مثال، زمانی که فردی آسیب می‌بیند، سلول‌های بنیادی به محل آسیب می‌رسند و به بهبود بافت‌های آسیب دیده کمک می‌کنند. فناوری جدیدی که توسط تیمی از محققان دانشگاه تگزاس توسعه یافته است، می‌تواند با هدایت سلول‌های بنیادی برای تشکیل بافت استخوانی کمک کرده و از پتانسیل فناوری‌نانو و سلول‌های بنیادی برای بازسازی بدن استفاده کند.