افرادی که ایمپلنت چشم بیونیک دارند پس از انقضای این گجت کاشته شده در بدنشان، دوباره نابینا می‌شوند.
به دست آوردن بینایی و از دست دادن دوباره آن چند سال پس از بهبود، چشم‌انداز ترسناکی است که دستکم ۳۵۰ نفر از مصرف‌کنندگان نوعی ایمپلنت بیونیک با آن روبرو هستند.
شرکت “Second Sight Medical Products” که یک شرکت بیوتکنولوژی است اکنون در آستانه ورشکستی قرار دارد. این شرکت در سال ۲۰۱۳ تاییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا را برای ایمپلنتی پیشرفته دریافت کرد که اگرچه دید “طبیعی” را به فرد باز نمی‌گرداند اما چیزی نزدیک به آن را فراهم می‌کرد.
تولید ایمپلنت شبکیه “آرگوس the Argus II)”II) در سال ۲۰۱۹ برای ساخت یک فناوری جدیدتر متوقف شد.
اکنون صدها نفر که هنوز از ایمپلنت قدیمی استفاده می‌کنند در شرایط بدی قرار گرفته‌اند. به رغم وعده‌ها هیچ به روزرسانی نرم‌افزاری جدیدی برای آنها فراهم نشده است و در صورت بروز خطا هیچ تعمیراتی ارائه نمی‌شود. این بدان معناست که برخی از آنها بینایی خود را به طور کامل از دست داده‌اند و برخی دیگر در معرض خطر قرار دارند.
از پالس‌های نور تا بازگشت به دنیای تاریک
این دستگاه که با جراحی در بدن کاشته می‌شود برای افرادی مثل “باربارا کمپبل”(Barbara Campbell) که بینایی خود را به دلیل یک بیماری ژنتیکی به نام “ورم رنگیزه‌ای شبکیه” یا “رتینیت پیگمنتوزا”(Retinitis pigmentosa) از دست داده بود نوعی بینایی ابتدایی ایجاد می‌کرد. این بیماری باعث شد که باربارا در ۳۰ سالگی کاملا نابینا شود و آرگوس II تنها گزینه او برای بازیابی درجاتی از بینایی بود.
این ایمپلنت اگر کاملا به بازگشت بینایی کمک نکند اما مقادیری از آن را بازمی‌گرداند. این دستگاه به همراه عینک‌های مخصوص و گیرنده‌ای که ویدئو را به پالس‌های نور تبدیل می‌کند، کار می‌کند. این پالس‌ها در برخی از افراد به دیدن خطوط عابر پیاده و اشکال اولیه کمک کردند.
“کمپبل” ایمپلنت خود را به عنوان بخشی از یک آزمایش بالینی در سال ۲۰۰۹ دریافت کرد و گفت که این ایمپلنت به او کمک کرد تا چهار سال را در خیابان‌های شلوغ و متروهای شهر نیویورک حرکت کند و پس از آن دستگاه متوقف شد و همه جا دوباره تاریک شد.
این در حالی است که برای برخی دیگر مدتی طول کشید تا به آن عادت کنند. “لیندا کرک”(Linda Kirk) می‌گوید که جرقه‌های نور بیشتر حواس‌پرت کن بوده‌اند تا مفید. او بعد از چندسال استفاده از دستگاه را متوقف کرد.
“کرک” و “کمپبل” احتمالا نمی‌توانند دیگر از ایمپلنت خود استفاده کنند اما این فناوری در چشم آنها باقی مانده است و علاوه بر آن می‌تواند هنگام انجام اسکن ام آرآی برای آنها خطرآفرین باشد و گزینه‌هایی که برای برداشتن آن وجود دارد گرانقیمت و دردناک هستند.
ایمپلنت جدید که اوریون(Orion) نام دارد نیز از عینک‌های مشابه و دوربین فیلمبرداری استفاده می‌کند اما این بار مستقیما مغز را تحریک می‌کند و از طریق چشم آسیب‌دیده کار نمی‌کند. این دستگاه در حال حاضر در کارآزمایی بالینی قرار دارد و شش بیمار از آن استفاده می‌کنند. بودجه ۶.۴ میلیون دلاری آن توسط موسسه ملی بهداشت ایالات متحده آمریکا تامین می‌شود و قرار است طی پنج سال آینده وارد بازار شود.
با این حال برخی از شرکت‌کنندگان به اسپکتروم(Spectrum) گفته‌اند که با توجه به آینده نامشخص شرکت، آنها قصد دارند این ایمپلنت را در پایان مطالعه از بدن افراد خارج کنند.
“بنجامین اسپنسر”(Benjamin Spencer) یکی از شرکت کنندگان کارآزمایی اوریون که ایمپلنت خود را در سال ۲۰۱۸ دریافت کرده می‌گوید: اگر سه سال قبل آنچه امروز می‌دانم را می‌دانستم احتمالا برای این کار ثبت‌نام نمی‌کردم.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران