برنده بلیط قرعه‌کشی پرواز سرنشین‌دار "اسپیس ایکس" به دلیل داشتن اضافه‌وزن نتوانست در این سفر حضور داشته باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، سفر به فضا، رویایی است که بسیاری از مردم آرزوی رسیدن به آن را دارند. این رویا برای یک نفر تقریبا به واقعیت تبدیل شد؛ تا زمانی که او روی ترازو پا گذاشت.
“کایل هیپچن” (Kyle Hippchen)، خلبان ۴۳ ساله اهل فلوریدا، از برنده شدن یک بلیط قرعه‌کشی برای حضور در ماموریت “اینسپیریشن ۴” (Inspiration4) طی نخستین پرواز گردشگری “اسپیس ایکس” (SpaceX) بسیار خوشحال شد اما وزن او که حدود ۱۴۹ کیلو بود، از حد مجاز اسپیس ایکس که کمتر از ۱۱۳ کیلو بود، فراتر رفت.
صندلی او به “کریس سمبروسکی” (Chris Sembroski)، هم اتاقی‌اش در دوره دانشگاه رسید. سمبروسکی، ۴۲ ساله و یک مهندس علوم داده در واشنگتن است. هیپچن از یک بالکن در جایگاه ویژه، مراسم پرتاب را تماشا کرد.
درد از دست دادن سفری که فقط یک بار در زندگی پیش می‌آید، هنوز برای هیپچن از بین نرفته است. هیپچن گفت: این ماجرا برای من خیلی درد دارد. من به شدت ناامید شدم اما به هر حال، این اتفاق رخ داده است.
هیپچن اخیرا داستان خود را طی نخستین بازدید خود از “مرکز فضایی کندی” (Kennedy Space Centre) ناسا پس از موشک‌سواری از دست رفته‌اش به اشتراک گذاشته است. او در مورد رویاهای خود و همچنین از زمانی صحبت کرد که متوجه شد از محدودیت وزنی ۱۱۳ کیلویی اسپیس ایکس بالاتر رفته و سفر را به شخصی پیشنهاد داد که می‌دانست این پرواز برای او به همان اندازه ارزش دارد. چهار ماه بعد، او حدس می‌زد که احتمالا کمتر از ۵۰ نفر می‌دانند که او برنده واقعی بوده است.
هیپچن و سمبروسکی در دوره دانشگاه، هم‌اتاقی بودند و در “دانشگاه علوم هوانوردی امبری ریدل” (ERAU) تحصیل کرده‌اند. آنها با سایر دانشجویان حوزه علوم فضایی، برای پرتاب شاتل‌های ناسا به سوی جنوب می‌رفتند. همچنین آنها از اعضای یک گروه حامی فضایی بودند و برای پیشبرد سفرهای فضایی تجاری به واشنگتن رفتند.
هنگامی که “جارد آیزاکمن” (Jared Isaacman)، بنیان‌گذار و مدیر عامل شرکت “Shift4 Payments”، یک صندلی را در پروازی که از ایلان ماسک خریداری کرده بود، قرعه‌کشی کرد، هیچ‌کدام نتوانستند مقاومت کنند. ذینفع این قرعه‌کشی، “بیمارستان تحقیقاتی کودکان سنت جود” (St. Jude Children’s Research Hospital) بود.
با وجود ۷۲ هزار ورودی در قرعه‌کشی فوریه گذشته، هیپچن و سمبروسکی فکر نمی‌کردند که برنده شوند و به همین دلیل، یکدیگر را از این موضوع باخبر نکردند.
هیپچن در اوایل ماه مارس، ایمیل‌هایی را برای جستجوی جزئیات درباره خود دریافت کرد. آن زمان بود که او متن مسابقه را خواند و فهمید که وزن برنده باید کمتر از ۱۱۳ کیلو باشد. او به گروه برنامه‌ریزی گفت که قصد دارد کناره‌گیری کند و تصور می‌کرد که تنها یک نفر از گروه بزرگ فینالیست‌ها است. هیپچن در انبوه ایمیل‌ها و تماس‌های بعدی دریافت که برنده شده است و شگفت‌زده شد.
با برنامه‌ریزی برای پرتاب در ماه سپتامبر، جدول زمانی محدود بود. اسپیس ایکس که کار خود را در زمینه پرواز انسان‌ها تازه آغاز کرده بود، باید اندازه‌گیری نخستین مسافران خود را آغاز می‌کرد تا لباس‌های مخصوص پرواز و صندلی‌ها را آماده کند.
هیپچن به‌عنوان یک مهندس هوافضا و خلبان می‌دانست که محدودیت وزن، یک مشکل ایمنی برای صندلی‌ها است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت. وی در این باره گفت: من تلاش کردم تا بفهمم که چگونه می‌توانم در عرض شش ماه، ۳۶ کیلوگرم از وزن خود را کم کنم. اگرچه این کار ممکن است اما سالم‌ترین راه حل نیست.
آیزاکمن گفت: تمایل کایل برای هدیه دادن صندلی خود به کریس، یک سخاوت باورنکردنی بود.
هیپچن در ماه آوریل به گروه پیوست تا پرتاب فضانوردان به ایستگاه فضایی بین المللی را تماشا کند. سمبروسکی برای قدردانی پیشنهاد داد که برخی از وسایل شخصی هیپچن را به فضا ببرد.
سمبروسکی پیش از رفتن به کپسول دراگون اسپیس ایکس، از سنت پیروی کرد و از تلفن بالای برج پرتاب برای برقراری یک تماس اختصاصی استفاده کرد. او با هیپچن تماس گرفت و یک بار دیگر از او تشکر کرد. وی در این تماس گفت: من همیشه قدردان تو خواهم بود.
اگرچه هیپچن نتوانست زمین را از مدار ببیند اما حدود ۱۰ دقیقه بی‌وزنی را تجربه کرد. او طی پرواز سمبروسکی، در یک هواپیمای ویژه با جاذبه صفر، به دوستان و خانواده مسافران پیوست.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران