یک نامه چهار صفحه‌ای که به دست "نیکولا تسلا" یکی از بزرگترین مخترعان تاریخ بشر نوشته شده است، در یک حراجی به قیمت بیش از ۳۴۱ هزار دلار به فروش رسید.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، واژه “تسلا” این روزها به عنوان برندی مشهور در صنعت خودروهای برقی شناخته می‌شود که در حال درنوردیدن جهان است، اما ۱۲۰ سال پیش، “نیکولا تسلا” یکی از مهم‌ترین مبتکران این سیاره بود.
اکنون یک نامه چهار صفحه‌ای دست نویس با امضای وی در یک حراجی به نام “RRAuctions” در آمریکا به نمایش گذاشته شد که با قیمت ۳۴۱ هزار و ۲۹۵ دلار آمریکا به فروش رسید.
این نامه در تاریخ ۲۵ فوریه ۱۹۰۱ خطاب به “پائول دانا” سردبیر روزنامه “نیویورک سان” نوشته شده است که در آن زمان از رسانه‌های مهم بود و از سال ۱۸۳۳ تا ۱۹۵۰ منتشر می‌شد. این نامه جایگاه “تسلا” را در میان مهم‌ترین مخترعان آمریکا مورد بحث قرار می‌دهد و از متن آن مشخص است که “نیکولا تسلا” امیدوار بوده تا بتواند یک ستون را در این روزنامه مهم به خود اختصاص دهد.
“تسلا” در این نامه درباره اهمیت کارهای خود و اصالت اختراعاتش نسبت به اختراعات “الکساندر گراهام بل” و “توماس ادیسون” حرف می‌زند و معتقد است که اختراعات آنها بر پایه ابتکارات افرادی در گذشته بوده و در واقع نسخه تکامل یافته‌ای از آن چیزی است که قبلا به آن پرداخته شده، اما اختراع او دارای اصالت است.
وی در این نامه گفته است: تلفن همیشه من را مجذوب زیبایی خود کرده است، اما نمایش نیرو در یک میدان مغناطیسیِ دوار من را بیشتر تحت تأثیر قرار داده است. لامپ رشته‌ای به نظر من خالی از شعر(اصالت) است. من از بسیاری جهات مزیت دارم. “بل” پیش از خود تلفن “ریس”(Reis) (۱۸۳۴) را داشت که صداهای موسیقیایی را منتقل می‌کرد. از طرف دیگر “ادیسون” حق ثبت اختراع “کینگ” و “استار” را در مورد لامپ رشته‌ای داشت(۱۸۴۸). من از آنها خوشبخت‌تر بوده‌ام، زیرا قبل از اینکه من آن را اختراع کنم، میدان مغناطیسی چرخشی وجود نداشت.
وی در پاراگراف بعدی می‌نویسد: یک مزیت دیگر نیز به نفع من وجود دارد. تلفن سهولت را به همراه دارد، لامپ رشته‌ای راحتی را به ارمغان می‌آورد، اما نیرو مانند نان شب است.
وی ادامه می‌دهد: تلفن تا ابد مفید خواهد ماند و اختراع من امکان استفاده از انرژی خورشید را به ساده‌ترین و مقرون به صرفه‌ترین روش ممکن می‌کند. اما لامپ رشته‌ای به زودی محکوم به فنا خواهد بود و کار “ادیسون” در این زمینه فقط ارزش تاریخی خواهد داشت.
“نیکولا تسلا” متولد ۱۰ ژوئیه ۱۸۵۶، مخترع، مهندس برق، مهندس مکانیک، فیزیک‌دان و آینده‌پژوه صرب‌تبار آمریکایی بود. وی بیشتر برای نقشش در طراحی سیستم نوین برق‌رسانی بر اساس جریان متناوب شناخته می‌شود.
“تسلا” بدون دریافت مدرک تحصیلی در رشته مهندسی و فیزیک تحصیل کرد. او پیش از مهاجرت به آمریکا در مخابرات راه دور و مهندسی برق تجربه داشت. وی در سال ۱۸۸۴ به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد و شهروند آمریکا شد. او مدت کوتاهی در نیویورک در شرکت “توماس ادیسون” مشغول به کار شد. پس از مدتی کوتاه با کمک حامیان مالی، فعالیت مستقل خود را آغاز و با احداث آزمایشگاه‌ها و کارخانه‌ها، محصولات الکتریکی تولید کرد. “جرج وستینگهاوس” که “نیکولا تسلا” برای مدت کوتاهی مشاورش بود، حق امتیاز موتور القایی و ترانسفورماتور را که از اختراعات ثبت‌شده “تسلا” بودند، خرید. فعالیت‌های “تسلا” در سال‌های آغازین بهره‌گیری از انرژی الکتریکی، به وارد شدن او در اختلاف بر سر انتخاب جریان متناوب یا مستقیم به عنوان استاندارد انتقال توان الکتریکی انجامید. از این اختلاف به نام جنگ جریان‌ها یاد می‌شود. جریان متناوب “تسلا”، جریان مستقیم “ادیسون” را شکست داد و دلیل آن هم ترانسفورماتورها (مبدل‌های ولتاژ) بودند. جریان متناوب، امکان تبدیل ولتاژهای مختلف به هم را فراهم می‌کند و این، برگ برنده جریان متناوب بود.
“تسلا” در تلاش برای ایجاد اختراعاتی که بتواند از آن برای ثبت اختراع استفاده و به بازار عرضه کند، طیف وسیعی از آزمایش‌ها را با نوسانگرهای مکانیکی / ژنراتورها، لامپ‌های تخلیه الکتریکی انجام داد. حتی تصویربرداری اولیه با اشعه ایکس را انجام داد. او همچنین یک قایق با کنترل از راه دور ساخت. “تسلا” به عنوان یک مخترع مشهور شد و دستاوردهایش را در آزمایشگاه خود به افراد مشهور و ثروتمند نشان داد و ایده‌ها و اختراعات او نقل محافل شد.
“تسلا” در طول دهه ۱۸۹۰، ایده‌های خود را برای روشنایی بی‌سیم و توزیع برق بی‌سیم در سراسر جهان، طی آزمایش‌های ولتاژ و فرکانس بالا در نیویورک و کلرادو اسپرینگز دنبال کرد. در سال ۱۸۹۳، درباره احتمال ارتباط بی‌سیم با دستگاه‌های خود اظهاراتی را بیان کرد. “تسلا” سعی کرد تا این ایده‌ها را در پروژه ناتمام خود به نام “برج واردن کلیف” برای ارتباط بی‌سیم بین‌قاره‌ای و فرستنده برق بکار گیرد، اما قبل از این که بتواند آن را تکمیل کند، به علت ته کشیدن بودجه، پروژه را رها کرد. وی پس از پروژه “برج واردن‌کلیف” در دهه‌های ۱۹۱۰ و ۱۹۲۰ مجموعه‌ای از اختراعات مختلف را با موفقیت آزمایش کرد.
“تسلا” پس از این که بیشتر ثروت خود برای تحقیقات، آزمایش‌ها و اختراعاتش صرف کرد، در فقر و انزوا در هتل‌های ارزان‌قیمت نیویورک زندگی می‌کرد و قادر به پرداختن صورت حساب‌های خود نبود. “نیکولا تسلا” سرانجام در ژانویه سال ۱۹۴۳ در نیویورک درگذشت و با مرگش کارهای او به مرور به دست فراموشی سپرده شد. پس از مرگ “تسلا” نه تنها نام او بلکه اختراعات، طرح‌ها و ایده‌های او رو به فراموشی بود تا این که در سال ۱۹۶۰ در کنفرانس عمومی اوزان و مقیاس‌ها به پاس خدماتش، یکای چگالی شار مغناطیسی در سیستم SI، به نام “تسلا” نام‌گذاری شد.
برخی “نیکولا تسلا” را مخترع رادیو و همچنین برترین مخترع قرن بیستم شمرده‌اند.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران