محققان آمریکایی در مطالعه اخیرشان از شناسایی یک عامل مهم در جوانسازی مجدد ماهیچه‌های پیر خبر داده‌اند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اس تی دی، با افزایش سن، ماهیچه‌های ما به تدریج کوچک‌تر و ضعیف‌تر می‌شوند و دیگر پس از آسیب‌دیدگی همانند قبل قادر به ترمیم نیستند. در یک مطالعه جدید، محققان “دانشگاه پیتسبرگ” موفق به شناسایی نقش یک عامل مهم جوانسازی در ماهیچه موش‌ها شده‌اند و این کشفی ارزشمند است که می‌تواند به ارتقای درمان‌های بازسازی عضلات برای افراد مسن کمک کند.
یافته‌های این مطالعه که در مجله “Nature Aging” منتشر شد، نشان می‌دهد که مواد در حال گردش در بدن موسوم به “وزیکول‌های خارج سلولی”(EVs) دستورالعمل‌های ژنتیکی پروتئین طول عمر معروف به “Klotho” را به سلول‌های عضلانی می‌رسانند و از دست دادن عملکرد عضلانی و اختلال در ترمیم عضلات موش‌های مسن نیز ممکن است ناشی از حضور وزیکول‌های خارج سلولی مسنی که نسخه‌های کمتری از این دستورالعمل‌ها را نسبت به حضورشان در بدن حیوانات جوان حمل می‌کنند، باشد.
این یافته‌ها درک محققان از این موضوع که چرا ظرفیت عضلات برای بازسازی با افزایش سن کاهش می‌یابد را افزایش می‌دهد.
دکتر “فابریسیا آمبروزیو”(Fabrisia Ambrosio) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: به چندین دلیل در مورد انجام این تحقیق هیجان زده هستیم. از یک جهت، یافته‌های این مطالعه به ما کمک می‌کند تا اساس زیستی نحوه عملکرد بازسازی ماهیچه‌ها و اینکه چگونه با افزایش سن ناتوان می‌شوند را درک کنیم. از طرفی دیگر با در دست داشتن این یافته‌ها می‌توانیم در مورد استفاده از وزیکول‌های خارج سلولی به‌عنوان روشی درمانی برای مقابله با این نقص‌های مرتبط با افزایش سن فکر کنیم.
مطالعه جدید حاصل دهه‌ها تحقیق است که نشان می‌دهد وقتی به موش‌های مسن، خون موش‌های جوان تزریق می‌شود، ویژگی‌های جوانسازی به بسیاری از سلولها و بافت‌ها بازگردانده می‌شود اما تا به حال مشخص نبود که کدام اجزای خون موش‌های جوان این اثرات جوان سازی را برعهده دارند.
“آمریتا ساهو”(Amrita Sahu) از دیگر نویسندگان این مطالعه گفت: ما از اینکه دریافتیم وزیکول‌های خارج سلولی ممکن است به بازسازی ماهیچه‌ها کمک کنند، تعجب کردیم زیرا این مواد از طریق خون و سایر مایعات بدن بین سلولها حرکت می‌کنند. وزیکول‌های خارج سلولی مانند پیامی مخفی در یک بطری، اطلاعات را به سلول‌های مورد هدف می‌رسانند.
طی این مطالعه آمبروزیو و دیگر محققان این مطالعه، سرم موش‌های جوان را جمع‌آوری کردند و آن را به موش‌های مسن دارای عضلات آسیب دیده تزریق کردند. سرم بخش مایع خون پس از لخته شدن است. محققان در موش‌هایی که خون موش‌های جوان را دریافت کردند در مقایسه با موش‌هایی که درمان پلاسیبو دریافت کردند، شاهد بازسازی و بهبود عملکرد عضلات بودند اما نکته جالب این است که خواص ترمیمی خاص سرم با حذف وزیکول‌های خارج سلولی از بین می‌رفت که این امر نشان دهنده آن است که این وزیکول‌ها همانند یک واسطه و عامل مهم در ایجاد اثرات مفید خون موش‌های جوان عمل می‌کنند.
محققان دریافتند که وزیکول‌های خارج سلولی دستورالعمل‌های ژنتیکی یا آران‌ای پیام‌رسان را به سلولها ارسال کرده و پروتئین ضد پیری Klotho را برای سلول‌های نیایاخته عضلانی(نوعی سلول بنیادی که برای بازسازی ماهیچه‌های اسکلتی مهم است) رمزگذاری می‌کنند. محققان دریافتند وزیکول‌های خارج سلولی جمع‌آوری‌شده از موش‌های مسن، نسخه‌های کمتری از این دستورالعمل‌های Klotho را نسبت به موش‌های جوان حمل می‌کردند که این موضوع باعث می‌شد سلول‌های نیایاخته عضلانی تعداد کمتری از این پروتئین را تولید کنند.
نتایج مطالعه جدید نشان می‌دهد که وزیکول‌های خارج سلولی می‌توانند به درمان‌های جدیدی برای بهبود بافت عضلانی آسیب دیده تبدیل شوند. علاوه بر بافت عضلانی، وزیکول‌های خارج سلولی همچنین می‌توانند به معکوس کردن سایر اثرات پیری نیز کمک کنند چرا که مطالعه قبلی همین محققان نشان داده بود که خون موش‌های جوان می‌تواند عملکرد شناختی موش‌های مسن را نیز تقویت کند.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران