فضانوردان حاضر در ماموریت "کرو-۲"(Crew-۲) که صبح روز گذشته پس از اقامت ۱۹۹ روزه در ایستگاه فضایی بین‌المللی به زمین بازگشتند، در مسیر برگشت به خانه به یک شفق چشمگیر مواجه شدند تا هیجان سفرشان دو چندان شود.
فضانوردان ماموریت “کرو-۲” که از ایستگاه فضایی بین‌المللی(ISS) سوار بر فضاپیمای “کرو دراگون اندیوور”(Crew Dragon Endeavor) روز گذشته پس از ۱۹۹ روز اقامت در فضا به زمین بازگشتند، در حالی که به سمت خلیج مکزیک در سواحل فلوریدا پرواز می‌کردند با آنچه به عنوان “قوی‌ترین شفق قطبی در کل ماموریت” توصیف می‌کنند، مواجه شدند.
این شفق به دلیل افزایش اخیر فعالیت خورشید پدید آمده است، چرا که به اوج چرخه ۱۱ ساله خورشید که طی آن میدان مغناطیسی این ستاره کاملاً جابجا می‌شود و منجر به افزایش شراره‌های خورشیدی می‌شود، نزدیک می‌شویم.
ناسا در بیانیه مطبوعاتی خود توضیح داد که ماموریت “کرو-۲” رکورد طولانی‌ترین پرواز فضایی توسط یک فضاپیمای سرنشین‌دار متعلق به ایالات متحده را به نام خود ثبت کرده است. خدمه این ماموریت شامل “شین کیمبرو” و “مگان مک آرتور” فضانوردان ناسا، “آکی‌هیکو هوشیده” فضانورد سازمان اکتشافات هوافضای ژاپن و “توماس پسکه” فضانورد آژانس فضایی اروپا در تاریخ ۲۳ آوریل به فضا پرتاب شدند و در مجموع ۱۹۹ روز را در فضا گذراندند و به سلامت به زمین بازگشتند.
“پسکه” در کنار انتشار تصویری از این شفق قطبی که از فضا گرفته است در توییتر نوشت: ما با قوی‌ترین شفق قطبی که در کل مأموریت شاهد آن بودیم، بر فراز آمریکای شمالی و کانادا مواجه شدیم که شراره‌های شگفت انگیز آن تا بالاتر از مدار زمین رفته بود و ما درست بالای مرکز این حلقه پرواز می‌کردیم و امواج سریع و اشعه‌ها سراسر محیط را فرا گرفته بود.
اما شفق قطبی چگونه شکل می‌گیرد و آیا برای فضانوردان خطرناک است؟ فضانوردان مکررا شفق‌های قطبی را از ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌بینند، اگرچه شفقِ دیروزی به ویژه به دلیل شدت آن و این واقعیت که فضانوردان ماموریت “کرو-۲” قبل از ورود مجدد به جو زمین در کپسول فضایی آن را دیدند، بسیار چشمگیر بود.
این شفق قطبی خاص ناشی از چندین پرتاب جرم از تاج خورشید بود که توسط خورشید در هفته گذشته ساطع شد. یکی از این انفجارهای پلاسمای مغناطیسی شده با پلاسمای دیگری برخورد کرد و با آن ادغام شد و با نزدیک شدن به زمین، آن را وحشی کرد. این برخورد منجر به یک انفجار بسیار قوی پلاسمایی شد که در نتیجه‌ی آن شفق‌های شمالی تماشایی توسط فضانوردان “کرو-۲” مشاهده شد.
شفق‌های قطبی در اثر طوفان‌های مغناطیسی و خورشیدی یا ذرات پلاسمای مغناطیسی خورشید که با میدان مغناطیسی زمین واکنش می‌دهند، ایجاد می‌شوند. شفق قطبی هیچ خطر واقعی برای فضانوردانی که بر فراز زمین پرواز می‌کردند، نداشت، اگرچه خطر بالقوه‌ی قرار گرفتن در معرض تشعشع بالا وجود دارد که تا حدی توسط محافظ تشعشع کپسول “کرو دراگون” کاهش می‌یابد.
استادیار دانشگاه کالیفرنیا در ارواین نیز اخیراً هشدار داد که ما اطلاعات کمی در مورد تأثیرات قوی‌ترین انواع طوفان‌های خورشیدی داریم و آنها پتانسیل این را دارند که اینترنت جهانی را از بین ببرند. به عنوان مثال، در سال ۱۹۸۹ یک طوفان خورشیدی شبکه برق رسانی بیش از شش میلیون نفر را به مدت ۹ ساعت در کبِک کانادا و اطراف آن قطع کرد.
با تمام این اوصاف، این شفق قطبی برای مأموریت “کرو-۲” تبدیل به حُسن ختامی خیره کننده برای رکوردشکنی این ماموریت بود.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران