محافظت از ماشین آلات فضایی در برابر اثرات مخرب گرد و غبار موجود در کره ماه به یکی از دغدغه‌های مهم تبدیل شده است و شرکت "مستن اسپیس سیستمز" روش جدیدی برای این امر ابداع کرده است.
، شرکت “مستن اسپیس سیستمز”(Masten Space Systems) مستقر در کالیفرنیا در حال توسعه روشی برای محافظت از فرودگرهای ماه در برابر ابرهای گرد و غبار ماه است که توسط موتورهای همین فرودگرها هنگام روی ماه ایجاد می‌شود.
این رویکرد نوآورانه باعث می‌شود که فرودگرها ذرات سرامیک “آلومینا”(آلومینیوم اکسید) را به موتور موشک تزریق کنند تا هنگام فرود روی ماه به سطح زیرین پاشیده شود و گرد و غبار ماه را به هم بچسباند و لحظاتی قبل از فرود، یک صفحه فرود موقت در سطح ماه ایجاد کند.
گرد و غبار و خاک ماه که به نام “رگولیت”(regolith) یا سنگ‌پوشه شناخته می‌شود، یک مشکل جدی برای مأموریت‌های فضایی آینده ایجاد می‌کند. تا آنجا که ناسا سال گذشته برنامه‌ای را برای دانشجویانی که می‌توانند روش‌های نوآورانه جدیدی برای مقابله با این مسئله بیاندیشند، برگزار کرد. ذرات کوچک و تیز موجود در رگولیت می‌توانند به ماشین آلات فضایی، لباس فضایی و دیگر تجهیزات آسیب برسانند و حتی می‌توانند به ریه فضانوردان در زیستگاه‌های فضایی آینده نیز آسیب برسانند.
گفتنی است که موتورهای کاوشگر ماه، ذرات تیز رگولیت را با سرعت ۳۰۰۰ متر بر ثانیه به حرکت در می‌آورند که می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
این مسئله برای فرودهای دوران ماموریت‌های “آپولو” که وزن آنها تقریباً ۱۰ تن بود، مشکل‌ساز بود. در حال حاضر ماموریت‌های آینده ناسا در ماه تحت عنوان برنامه “آرتمیس” قصد دارد فرودهای بسیار سنگینی را روی ماه انجام دهد که وزن آنها تقریباً ۲۰ تا ۶۰ تن است.
شرکت “مستن اسپیس سیستمز” اخیراً از طرح ماه‌نورد خود که از انفجارهای کنترل شده برای استخراج یخ‌آب‌های موجود زیر سطح ماه و تامین آب و اکسیژن برای ماموریت‌های آینده استفاده می‌کند، رونمایی کرده است و اکنون امیدوار است راه حل جدیدش به کاهش تهدید این قاتل خاموش و بالقوه کمک کند.
این روش “تکنیک اسپری آلومینا در پرواز”(FAST) نامیده می‌شود که همانطور که گفته شد ذرات سرامیکی آلومینا را هنگام فرود به سطح ماه می‌پاشد.
این ذرات سرامیکی، خاک ماه را به هم می‌چسبانند تا دیگر بر اثر فعالیت موتور موشک‌ها به هوا برنخیزند.
این شرکت می‌گوید این راهکار تنها طی ۱۰ ثانیه می‌تواند ۱۸۶ کیلوگرم از خاک ماه را در یک دایره با قطر شش متر بپوشاند. سپس فرودگر باید فقط ۲.۵ ثانیه معلق بماند، سپس می‌تواند با خیال راحت فرود بیاید.
شرکت “مستن” یک مطالعه مقدماتی یک ساله از روش “FAST” را با همکاری شرکت “هانی‌بی روبوتیکس”(Honeybee Robotics)، دانشگاه A&M تگزاس و دانشگاه فلوریدای مرکزی به همراه ناسا تکمیل کرد.
شرکت‌ها تخمین زده‌اند که هزینه ساخت یک سکوی فرود برای فرود روی ماه تقریباً ۱۲۰ میلیون دلار خواهد بود که همین مسئله آنها را وادار به اتخاذ روشی مقرون به صرفه‌تر کرد.
“مستن” در آزمایشات خود، بهترین نرخ رسوب ذرات، ضخامت صفحه فرود و چگونگی چسبندگی ذرات سرامیکی را برای تشکیل یک صفحه فرود بر روی ماه سنجید و اینکه این پد برای جلوگیری از پراکندگی گرد و غبار ماه چقدر موثر خواهد بود. آنها می‌گویند که این مفهوم حتی برای بزرگترین فرودگرهای برنامه “آرتمیس” نیز کارآمد خواهد بود.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران