میدان مغناطیسی بخشی از یکی از چهار نیروی اصلی در طبیعت به شمار می‌رود. این نیرو در جای جای کیهان وجود دارد و نقش اساسی در رخدادهای جهان ما دارد.
میدان مغناطیسی زمین در قامت یک سپر محافظ ظاهر شده و انسان و موجودات زنده‌ی سیاره را از ذرات باردار خورشید در امان نگه می‌دارد؛ این ذرات به واسطه میدان مغناطیسی خورشید شتاب بیشتری می‌گیرند. حذف این سپر می‌تواند به احتمال زیاد به پایان حیات در زمین ختم شود. بنابراین، اصلاً عجیب نیست که بگوییم میدان‌های مغناطیسی نه تنها به دور از ما نقش پررنگی بازی می‌کنند؛ بلکه این نقش حیاتی در آن سوی منظومه شمسی نیز به نحو احسن اجرا می‌شود.
خورشید حدود ۵ میلیارد سال پیش در ابری از گاز و گرد و غبار متولد شد؛ میدان‌های مغناطیسی ممکن است تولد این ستاره را کنترل کرده باشند. در واقع، دانشمندان کماکان بر سر این موضوع بحث می‌کنند که میدان‌های مغناطیسی چگونه بر فرایند ستاره‌زایی تاثیر می‌گذارند. در میان تمامی ستاره‌ها، تشکیل بزرگ‌ترین ستاره‌ها کماکان با ابهامات زیادی همراه است و دانشمندان به دنبال رمزگشایی از اسرار آنها هستند. دانشمندان برای چندین سال بر این باور بودند که میدان مغناطیسی نقش بسیار مهمی در فرایند تولد ستاره‌های عظیم بازی می‌کند. اما شواهد مشاهداتی اندکی برای رد یا تایید این نظریه وجود دارد.
تیمی به سرپرستی پاتریسیو سانیوزا از رصدخانه ملی اخترشناسی ژاپن از تلسکوپ آلما برای حل این مسئله دیرینه استفاده کردند. آنها منبعی موسوم به IRAS 18089-1732 را بررسی کردند که یک منطقه ستاره‌زایی عظیم در فاصله ۷۶۰۰ سال نوری با زمین است. دانشمندان موفق به یافتن یک میدان مغناطیسی منسجم شدند که شباهت زیادی به گرداب مارپیچ دارد. برخلاف پیش‌بینی دانشمندان، این میدان مغناطیسی گویا تحت تاثیر یکی دیگر از چهار نیروی اصلی در طبیعت قرار دارد: منظورمان «جاذبه» است. سانیوزا اظهار داشت: «جاذبه می‌تواند در این شرایط محیطی بغرنج مورفولوژی گاز را تحت تاثیر قرار دهد و بخش اعظمی از انرژی را در چنگال خود در بیاورد. یافته‌های ما حاکی از آن است که خطوط میدان مغناطیسی به تاسی از ورود گاز در پی جاذبه دچار تاب می‌شوند.»
نقشی که میدان مغناطیسی در این بین ایفا می‌کند، موجب حیرت دانشمندان شده، زیرا آنها پیشتر به شواهدی از میدان‌های مغناطیسی در محیط ستاره‌زایی مشابه دست یافته‌اند. این اکتشاف تلسکوپ آلما از تنوعی حکایت دارد که در آن ستاره‌هایی با جرم بالا پدید می‌آیند؛ لذا، این نتیجه‌گیری غیرمنتظره مطرح می‌شود که ستاره‌های عظیم می‌توانند در محیط‌هایی با شدت مغناطیسی ضعیف یا قوی متولد شوند. جزئیات بیشتر در در نشریۀ Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
منبع: سایت علمی بیگ بنگ