شرکت "ویرجین" از طراحی جدید سیستم حمل و نقل سریع‌السیر درون خلاء موسوم به "هایپرلوپ" رونمایی کرده است که در آن چگونگی حرکت آن با سرعت جت در لوله‌های نزدیک به خلاء را نشان داده است.
در حالی که “ایلان ماسک” مشغول حل مسائل و مشکلات مربوط به تولید خودروهای برقی “تسلا” است، شرکت “ویرجین هایپرلوپ” به رهبری “ریچارد برانسون” در پیشبرد ایده‌ای که ماسک در سال ۲۰۱۲ مطرح کرده است، گام برمی‌دارد.
اکنون شرکت “ویرجین هایپرلوپ” زیر مجموعه شرکت “ویرجین” یک ویدیو شامل توضیح در مورد این طرح مفهومی حمل و نقل منتشر کرده که در مقایسه با آخرین اعلام این شرکت شامل ارتقاهای بیشتر در طراحی است.
سیستم “هایپرلوپ”(Hyperloop) یک سیستم حمل و نقل جمعی است که از لوله‌های مهر و موم شده با فشار کم(نزدیک به خلاء) استفاده می‌کند تا واگن‌ها یا به تعبیری غلاف‌های حامل مسافران بتوانند در محیطی که مقاومت کمی در برابر هوا دارد با سرعت زیاد حرکت کنند.
“هایپرلوپ” با هدف اتصال شهرهای بزرگ، در مقایسه با سیستم‌های دیگر نظیر قطار و مترو از نظر مصرف انرژی کارآمدی بیشتری دارد و در مقایسه با حمل و نقل هوایی گزینه‌ای سازگارتر با محیط زیست است.
مفهوم “هایپرلوپ” قرن‌ها قدمت دارد و ساخت آن حتی در بریتانیا در سال ۱۸۴۸ مطرح شد، اما مدت کوتاهی پس از آن کنار گذاشته شد، زیرا مهندسان نتوانستند فشار لوله‌های بسته را حفظ کنند.
اکنون به نظر می‌رسد یک انگلیسی دیگر می‌خواهد این ایده را محقق کند، اگرچه باید برای طرح مجدد و تبلیغات زیاد این مفهوم قدردان “ایلان ماسک” بود.
“ایلان ماسک” در سال ۲۰۱۲ پرده از ایده خود برداشت و طرحی منتشر کرد که نشان می‌داد یک سیستم “هایپرلوپ” بین شهرهای سان فرانسیسکو و لس آنجلس ساخته خواهد شد. سپس گروهی از شرکت‌ها که هیچکدام تحت نظر “ماسک” نبودند، گردهم آمدند تا این طرح مفهومی را به واقعیت تبدیل کنند. در حالی که برخی از آنها حتی نتوانسته‌اند بودجه اولیه برای ساخت این سیستم را تأمین کنند، برخی دیگر با سازمان‌های دولتی همکاری کرده‌اند تا مسیرهای مناسب برای استقرار این سیستم را در نقاط مختلف جهان مشخص کنند.
جدا از این، برخی شرکت‌ها حتی مفاهیم “هایپرلوپ” مطرح شده توسط “ماسک” را بازطراحی کرده‌اند. به عنوان مثال شرکت “نوومو”(Nevomo) مستقر در لهستان به دنبال ادغام نسخه “هایپرلوپ” خود با سیستم‌های ریلی موجود و استفاده از جریان مغناطیسی برای جلوگیری از هزینه ساخت زیرساخت‌های کاملاً جدید است. از سوی دیگر، شرکت “ترنس‌پاد”(TransPod) مستقر در کانادا قصد دارد از میدان‌های الکترومغناطیسی متحرک استفاده کند که به غلاف آن اجازه می‌دهد ۱۰ تا ۱۵ تن بار را جابجا کنند.
در پایان سال گذشته “هایپرلوپ” شرکت تحت امر “برانسون” سیستم خود را با دو مدیر این شرکت آزمایش کرد. اکنون چند ماه پس از این آزمایش به نظر می‌رسد که این شرکت نظر خود را در مورد نحوه برنامه‌ریزی برای راه اندازی این سیستم در آینده تغییر داده است.
تفاوتی که “هایپرلوپ” شرکت “ویرجین” با “هایپرلوپ” مغناطیسی دارد این است که واگن‌های “ویرجین” روی ریل‌ها قرار نمی‌گیرند، بلکه از آنها آویزان هستند.
این شرکت همچنین ادعا کرده است که واگن‌های آن به جای استفاده از سیم کشی مستقیم، از باتری تغذیه خواهند کرد.
به گفته “ویرجین”، با این تدابیر، سیستمی ساخته خواهد شد که از نظر مصرف انرژی ۱۰ برابر بیشتر از قطارهای مغناطیسی فعلی صرفه‌جویی می‌کند.
“ویرجین هایپرلوپ” قصد دارد به جای اتصال واگن‌ها آنها را به صورت کاروانی و دسته جمعی جابجا کند تا واگن‌ها به مقاصد مختلف قابل هدایت باشند.
این شرکت اطمینان دارد که واگن‌های آن با سرعت ۱۰۷۰ کیلومتر در ساعت حرکت خواهند کرد و حمل و نقل بسیار سریع را برای دهها هزار نفر بدون انتشار مستقیم گازهای گلخانه‌ای امکان‌پذیر می‌کنند.
البته باید حداقل تا سال ۲۰۲۷ منتظر بمانیم تا این سیستم به صورت عمومی راه‌اندازی شود.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران