یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه ژنو (UNIGE) با همکاری دانشگاه کاردیف، نحوه استفاده از میدان الکتریکی خارجی برای کنترل و تسریع یک واکنش شیمیایی را کشف کرده است. در این سوئیچ از نانولوله‌های کربنی استفاده می‌شود.

جهان ریاضی ما یک سفرنامه است. روایتِ سفری است اعجاب‌انگیز در زمان و مکان، از دورترین گذشتۀ قابل‌تصور تا زمان حال و آیندۀ بسیار دور، از ذرات کوچک‌تر از اتم تا ابعاد کهکشانی و بسیار فراتر از آن.

کیهان ما چقدر بزرگ است؟ این سوال توسط دو ستاره‌شناس برجسته(هارلو شپلی و هبر کورتیس) در سال ۱۹۲۰ مورد بحث قرار گرفت و از آن زمان به عنوان مناظره‌ی بزرگ نجوم شناخته می‌شود. بسیاری از ستاره‌شناسان در آن زمان بر این باور بودند که کهکشان راه شیری ما کل کیهان را تشکیل می‌دهد.

یکی از دانشجویان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) برای ساخت راکتورهای فیوژن، به سراغ کامپوزیت‌های فلزی و سرامیک چاپ‌شده سه‌بعدی رفته است. این مواد با کارایی فوق‌العاده بالا برای بسیاری از بخش‌های صنعتی مهم هستند.

همانطور که فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) داده‌ها را پردازش می‌کند، برق را نیز به گرما تبدیل می‌کند. در حال حاضر، ردپای CO2 اکوسیستم جهانی ICT با هوانوردی رقابت می‌کند. با این حال، به‌نظر می‌رسد که بخش بزرگی از انرژی مصرف‌شده توسط پردازنده‌های کامپیوتری صرف انجام محاسبات نمی‌شود. در عوض، بخش عمده‌ای از انرژی مورد استفاده برای پردازش داده‌ها صرف انتقال بایت‌ها بین حافظه و پردازنده می‌شود.

تصور کنید که به عمیق‌ترین و خالی‌ترین مکان در جهان سفر می‌کنید و به خلاء کامل می‌رسید. آیا دور تا دور شما را «نیستی» احاطه خواهد کرد؟ پاسخ به این سوال بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که ممکن است تصور کنید.