طراحی یک مستعمره جدید برای مریخ نشان می‌دهد که می‌توان با قرار گرفتن در دهانه‌های مریخ، از انسان در برابر تشعشعات موجود در سیاره سرخ محافظت کرد.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، انسان از اعصار گذشته همواره به آسمان پهناور خیره بوده است و همیشه در طول تاریخ به ستارگان، کهکشان‌ها و دیگر اجرام آسمانی با تعجب نگریسته است.
در حالی که کنجکاوی ما نسبت به فضا با گذشت زمان همواره افزایش یافته است، ما اکنون این فناوری را داریم که زمین را ترک کنیم و دنیاها، ستارگان، کهکشان‌ها و حتی جهان اولیه را با تلسکوپ فضایی “جیمز وب” رصد کنیم، تلسکوپی که قادر است حیات بیگانه را تنها ظرف ۲۰ ساعت شناسایی کند.
با افزایش تغییرات اقلیمی و آلودگی زمین، ممکن است لازم باشد به دنبال سیاره‌ای جدید برای زندگی در آن در آینده‌ای نه چندان دور باشیم.
از زمانی که فهمیدیم مریخ، آب مایع دارد، تمرکز ما بر کاوش بیشتر سیاره سرخ و توسعه سیستم‌هایی برای بقا در آنجا بیشتر شده است.
بر همین اساس، سه معمار به نام‌های “بوراک چلیک”، “ناز کاپلان” و “زین ایگه اوداباسی” مستعمره جدیدی به نام “جنسیس وی.۲”(Genesis v.۲) را که یک نمونه اولیه از مستعمره فرازمینی برای سکونت در مریخ است، با رویکردی پایدار طراحی کرده‌اند.
این پروژه در چارچوب ساخت یک سیستم پایدار که توانایی پاسخگویی به شرایط فعلی و آتی در سیاره سرخ را دارد، یک سیستم سازگار ایجاد می‌کند که می‌تواند با سناریوهای جدید استعمار مریخ سازگار باشد. این طرح دارای شکل دایره‌ای است که روی دهانه‌های طبیعی مریخ با کمترین ناسازگاری قرار می‌گیرد.
گروه معماران، طرح خود را از روی مأموریت “جنسیس”(Genesis) ناسا نام‌گذاری کرده‌اند که قرار است منشا کیهانی ما را کاوش کند. “جنسیس وی.۲” با استفاده از دانش و درس‌های آموخته شده از گذشته ما روی زمین، با رویکردی پایدار روی سیاره‌ای دیگر توسعه می‌یابد.
هدف این پروژه حفظ تعادل ظریف بین مصرف و تولید و حفظ محیط طبیعی سیاره سرخ است.
سطح مریخ برای انسان کاملاً ایمن نیست و یکی از بزرگترین مشکلات محیط زیست آن، وجود تشعشعات است. بنابراین، این پروژه به گونه‌ای طراحی شده است که برای رویارویی با این چالش، درون دهانه‌های برخوردی که بر اثر برخورد سیارک‌ها و شهاب سنگ‌ها در طول تاریخ روی سطح مریخ ایجاد شده است، مستقر شود.
استقرار این بنا بدین صورت انجام می‌شود که یک سیستم حلقه‌ای که در اطراف برج اصلی آن قرار دارد، به آرامی گسترش می‌یابد و از طریق تنظیم شعاع حلقه، می‌توان محل قرارگیری آن را روی دهانه‌هایی با ابعاد مختلف تنظیم کرد.
با هدف به حداقل رساندن نیاز به کار انسان برای استقرار این مستعمره و به حداکثر رساندن کارایی در انطباق آن با دهانه‌های مختلف، پایداری و ثبات ساختاری اصلی این بنا تنها با اتصالاتی در اطراف حلقه اصلی که به دهانه وصل می‌شود و انتهای پیچ مانند برج اصلی که به پایین‌ترین سطح دهانه پیچ شده است، به دست می‌آید.
همچنین حلقه بیرونی که واحدها روی آن قرار می‌گیرند و برج مرکزی که گردش از آن انجام می‌شود، ستون فقرات توسعه این طرح هستند. بنابراین هنگامی که به دلیل گسترش مستعمره نیاز به جابجایی باشد، سازه به راحتی جدا می‌شود، حلقه اصلی جمع می‌شود و بدون هیچ مداخله انسانی، دوباره می‌تواند به دهانه دیگری متصل شود.
هدف از این طراحی، ارائه حداکثر کارایی ممکن با حداقل منابع است. طراحان برای دستیابی به این هدف، یک چشم‌انداز تطبیقی دینامیک برای این سازه در نظر گرفته‌اند که به آن اجازه می‌دهد از طریق تغییر مکان و جابجایی و چرخش، به تغییرات نور، دما و سایر شرایط آب و هوایی واکنش دهد.
این جستجوی همیشگی “جنسیس وی.۲” برای یافتن بهترین مکان و شرایط ممکن، در خدمت استفاده از فناوری‌های مختلف برای انرژی پایدار و همچنین تولید سوخت زیستی از طریق پرورش جلبک است.
این تیم معماری می‌گوید آنچه از “جسیس وی.۲” انتظار دارند این است که بحث‌های جدیدی در مورد طراحی فضایی، به ویژه در مورد معماری در مریخ ایجاد کند.
آنها همچنین می‌گویند که این طراحی به عنوان یک طرح مفهومی مبتنی بر تحقیق عمل می‌کند که آنها را به کار بیشتر روی پروژه‌های معماری آینده نگرانه سوق می‌دهد.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران