چالش‌های فضانورد زن ناسا با لباس فضایی بسیار بزرگ خود!

جسیکا میر(Jessica Meir) فضانورد ناسا که در سال 2019 نخستین پیاده‌روی فضایی کاملا زنانه را به همراه "کریستینا کخ" (Christina koch) با موفقیت انجام داد، اخیرا در یک مصاحبه اعلام کرده که پوشیدن لباس فضایی بزرگ تولید دهه ۱۹۷۰ ناسا در شرایط گرانش صفر برایش چندان آسان نبوده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، “پوشیدن لباس فضایی در شرایط گرانش صفر سخت است و اگر آن لباس اندازه شما هم نباشد وضعیت سخت‌تر می‌شود”. این جمله‌ای است که دکتر “جسیکا میر” که در سال ۲۰۱۹ در کنار کریستینا کخ یک راهپیمایی فضایی تاریخی تماما زنانه در ایستگاه فضایی بین‌المللی را انجام داد، گفته است.

در سال ۲۰۱۹ “جسیکا میر” و “کریستینا کخ” برای نصب باتری‌های لیتیوم-یونی جدید از ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) بیرون آمدند تا نخستین راهپیمایی فضایی کاملا زنانه را برگزار کنند. این راهپیمایی، نخستین راهپیمایی فضایی میر و چهارمین راهپیمایی فضایی کخ بود و هفت ساعت و ۱۷ دقیقه به طول انجامید.

پیاده روی فضایی، فعالیت بیرون از سفینه، یا فعالیت برون ناوی(EVA) به عملیات خروج فضانورد از فضاپیما گفته می‌شود. این اصطلاح نه تنها برای فضانوردانی که در مدار زمین از فضاپیما خارج می‌شوند، بلکه برای فضانوردانی که بر روی ماه راهپیمایی کردند نیز به کار می‌رود. فضانوردانی که اقدام به پیاده‌روی فضایی می‌کنند، باید لباس فضایی ویژه‌ای بپوشند که آن‌ها را در خلا فضا و در مقابل تشعشعات خطرناک کیهانی محافظت کند.

مناسب بودن اندازه این لباس‌های فضایی برای فضانوردان بسیار مهم است زیرا اگر این لباس بیش از حد برای آنها بزرگ باشد، می‌تواند کار را برایشان سخت‌تر یا حتی مرگبارتر کند.

میر اخیرا در مصاحبه‌ای اختصاصی که با “اینسایدر” داشته است، اظهار کرد: لباس‌های فضایی که ناسا در دهه ۱۹۷۰ تولید کرده است، همان لباس‌های فضایی هستند که هم اکنون نیز فضانوردان ناسا می‌پوشند.

چالش‌های فضانورد زن ناسا با لباس فضایی بسیار بزرگ خود!

او گفت: پوشیدن این لباس‌های فضایی برای تمامی فضانوردان کاری سخت و چالش برانگیز است و فضانوردان در آنها تحت فشار هستند و بنابراین به سختی می‌توان در آنها حرکت کرد.

 میر در ادامه افزود:  در دهه ۱۹۷۰ بیشتر فضانوردان مردانی با جثه بزرگ بودند. سایز لباس‌های فضایی نیز به دلیل محدودیت بودجه، محدود بود و به گونه‌ای طراحی شده بودند که اکثر فضانوردان بتوانند از آن استفاده کنند و اندازه آنها باشد. اما مسئله اندازه به جنسیت مربوط نمی‌شود. فضانوردانی که با آنها همراه بودم از نظر جثه با من فرق داشتند و برای مثال کوچکترین سایز این لباس‌ها همانند یک لباس فضایی سایز متوسط بود. من باید همان لباس فضایی را می‌پوشیدم که قدبلندترین همکار مرد من آن را می‌پوشید.

میر که یک فیزیولوژیست نیز است، گفت که برای فضانوردانی که جثه آنها مانند اوست یاد گرفتن این کار که چگونه با لباس فضایی که اندازه آنها نیست، به فعالیت و انجام مانور بپردازند، امری چالش برانگیز است. حفظ تعادل در هنگام به تن داشتن این لباس‌های فضایی کمی دشوارتر است.اما این چالش‌ها به شما کمک می‌کند تا فضانورد بهتری باشید، زیرا باید از دانش خود نهایت استفاده را کنید و در حل مسائل کمی خلاق باشید.

منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران