یک شرکت بریتانیایی می‌خواهد تا سال ۲۰۲۷ نیروی همجوشی هسته‌ای را در مدار زمین مورد بهره‌برداری قرار دهد که در نهایت می‌تواند زمان رسیدن به مریخ را به نصف کاهش دهد.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، شرکت “پولسار فیوژن”(Pulsar Fusion) که یک شرکت توسعه همجوشی هسته‌ای مستقر در بریتانیا است، به تازگی اولین موتور موشک شیمیایی پرقدرت خود را طراحی و با موفقیت آزمایش کرده است.
از پرتاب انسان گرفته تا ارسال محموله‌ها به فضا، این موتور می‌تواند کاربردهای متعددی داشته باشد، اما هدف نهایی این شرکت توسعه یک موتور پیشرانه با سرعت فوق‌العاده و بهره‌گیری از فناوری همجوشی هسته‌ای برای سفرهای بین سیاره‌ای است.
انتظار می‌رود نمونه اولیه کاربردی این موتور در سال ۲۰۲۵ توسعه یابد و زمانی که این رویا محقق شود، می‌تواند زمان سفر به مریخ را به نصف کاهش دهد.
این شرکت یکی از معدود شرکت‌ها در جهان است که قصد دارد موتورهای پیشرانه با سرعت فوق‌العاده مبتنی بر فناوری همجوشی هسته‌ای را توسعه دهد. آزمایش آتش ثابت این موتور با نیروی رانش کامل برای سنجش عملکرد آن در ۱۷ و ۱۸ نوامبر ۲۰۲۱ در پایگاه نظامی وزارت دفاع بریتانیا در سالزبری انجام شده است.
بر اساس بیانیه مطبوعاتی این شرکت، این موتور موشک هیبریدی ویژگی‌های خیره‌کننده مانند الماس‌های ضربه‌ای مافوق صوت را تولید می‌کند که نمونه‌ای از نیروی خروجی موشک با دمای بالا و سرعت جریان جرم بالا است.
“الماس‌های ضربه‌ای”(Shock Diamonds) نام پدیده‌ای در علم فیزیک است که معمولاً در هنگام خروج گاز از موتور جت‌ها و موشک‌ها در هنگام برخاستن دیده می‌شود. این پدیده حاصل اختلاف فشار گازهای خروجی از دهانه با فشار هوای محیط است.
موتور موشک هیبریدی “سبز” مورد استفاده شرکت “پولسار فیوژن”، “اکسید نیتروژن”(N۲O)، “سوخت پلی‌اتیلن با چگالی بالا”(HDPE) و اکسیژن می‌سوزاند و یک شیر کنترل فشار تنظیم شده اکسید کننده مایع را به محفظه احتراق حاوی یک فناوری ثبت شده تغذیه می‌کند.
این شرکت می‌خواهد تا سال ۲۰۲۷ نیروی همجوشی هسته‌ای را در مدار زمین قرار دهد.
“ریچارد دینان” مدیر اجرایی این شرکت گفت: ما به این دستاوردها بسیار افتخار می‌کنیم و مشتاقانه منتظر گسترش شبکه خود با جامعه فضایی بریتانیا و اروپا هستیم.
با این حال، هدف اصلی این شرکت، توسعه موتورهای کاربردی پیش‌رانش همجوشی هسته‌ای تا سال ۲۰۲۵ و تولید، پرتاب و آزمایش آن در مدار زمین تا سال ۲۰۲۷ است. سپس بشر قادر خواهد بود از نیروی همجوشی هسته‌ای برای هدایت فضانوردان آینده به مدار زمین و سیاره سرخ استفاده کند.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران