بر اساس تحقیقات پیش بالینی انجام شده در ژاپن، نانوذرات طلا (GNPs) پتانسیل بالایی برای استفاده به‌عنوان عوامل کنتراست‌دهنده در تصویربرداری سی‌تی‌اسکن از ماکروفاژها در مناطق التهاب عروقی نشان می‌دهند. به گفته محققان این پروژه، چنین نانوذرات طلایی همچنین می‌توانند به‌عنوان جاذب نور در درمان فتوترمال عمل کنند. این یافته‌ها در آینده می‌تواند به تشخیص و درمان بیماری‌های عروقی مانند آترواسکلروز (تجمع پلاک در شریان‌ها) و آنوریسم آئورت شکمی (تورم در آئورت) کمک کند.
ماکروفاژها گلبول‌های سفید تخصصی هستند که در شناسایی و تخریب باکتری‌ها و دیگر میکرواورگانیسم‌های مضر نقش دارند. آنها به پیشرفت التهاب عروقی کمک می‌کنند و نقش کلیدی در تشکیل پلاکت، پیشرفت آنوریسم و پارگی دارند. به این ترتیب، ماکروفاژها می‌توانند به‌عنوان اهداف اصلی تصویربرداری و درمانی عمل کنند.
در یک مطالعه اولیه آزمایشگاهی، محققانی از دانشگاه پزشکی توکیو، دانشگاه تسوکوبا و موسسه تحقیقات نانومواد AIST، سلول‌های ماکروفاژ موش را با نانوذرات طلا (۵۰ تا ۲۰۰ میکروگرم در میلی‌لیتر) به مدت ۲۴ ساعت انکوبه کرده و سپس سلول‌ها را با یک دستگاه اسکن کردند. در سیستم میکرو سی تی، مقادیر تضعیف CT ماکروفاژهای انکوبه شده با نانوذرات طلا به طور قابل توجهی بالاتر از آنهایی بود که نانوذرات طلا نداشتند.
در مرحله بعد، محققان استفاده از نانوذرات طلا تزریقی داخل وریدی را برای تصویربرداری درون‌تنی از التهاب عروقی در موش‌ها را ارزیابی کردند. دو هفته پس از این کار، محققان به موش‌ها ۱۰ یا ۲۰ میلی‌گرم نانوذرات طلا تزریق کردند و ۲۴ و ۴۸ ساعت پس از تزریق، حیوانات را با سیستم میکرو سی‌تی اسکن کردند.
براساس اطلاعات به دست آمده، تصاویر CT در محیط درون‌تنی افزایش کنتراست را در شریان‌ها در ۲۴ و ۴۸ ساعت پس از تزریق نانوذرات طلا نشان دادند.
در دومین مطالعه درون تنی، محققان آنوریسم آئورت شکمی را در گروهی از موش‌های نر با سطوح کمبود آپولیپوپروتئین E، پروتئینی که در متابولیسم چربی‌ها دخیل است، ایجاد کردند. آنها از تصویربرداری سنوگرافی برای شناسایی ۹ موش مبتلا به آنوریسم استفاده کردند و به پنج موش ۱۰ میلی گرم نانوذرات طلا تزریق کردند. پس از ۲۴ و ۴۸ ساعت، محققان تمام ۹ موش را با استفاده از میکرو CT اسکن کردند.
تصاویر CT افزایش کنتراست را در ناحیه اطراف عروقی در موش‌های تزریق شده با نانوذرات طلا نشان دادند، در حالی که هیچ افزایشی در موش‌های تزریق‌نشده، مشاهده نشد.
محققان همچنین استفاده از نانوذرات طلا را به عنوان جاذب نور برای درمان فتوترمال، با ارزیابی قابلیت زنده ماندن ماکروفاژهای انکوبه شده با GNP قبل و بعد از قرار گرفتن در معرض نور لیزر پالسی مادون قرمز نزدیک (NIR) بررسی کردند. آنها ماکروفاژها را با ۰، ۱۰۰ یا ۲۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر نانوذرات طلا به مدت ۲۴ ساعت انکوبه کردند و سپس سلول‌ها را در معرض لیزر NIR 830 نانومتری قرار دادند. نور لیزر NIR با شدت کم (۱۷۸ یا ۱۹۶ میلی‌وات) روی زنده ماندن ماکروفاژها تأثیری نداشت. با این حال، تابش با شدت بالا (۴۰۰ یا ۴۳۷ میلی‌وات) به طور قابل‌توجهی زنده ماندن ماکروفاژهای تیمار شده با نانوذرات طلا (۱۰۰ یا ۲۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر) را در مقایسه با آنهایی که نانوذرات طلا نداشتند، کاهش داد.