یافته‌های اخیر محققان نشان می‌دهد که گونه های فعال اکسیژن (ROS) در غلظت مناسب پتانسیل از بین بردن تومورهای بدخیم را دارند. استفاده از این گونه‌ها می‌تواند به عنوان نانوبمب از رشد تومورهای اولیه جلوگیری کند.
اما ROS به عنوان یک شمشیر دو لبه شناخته شده‌اند. در صورت حضور بیش از حد، ROS می‌تواند پروتئین‌ها را اکسید کند، به ساختار DNA آسیب برساند و باعث آپوپتوز سلولی شود. علاوه بر این، ROS می‌تواند التهاب در محل تومور ایجاد کند، که علاوه بر آن ایمنی‌زایی تومور را افزایش می‌دهد.
بنابراین افزایش ROS در محل تومور روشی کارآمد برای درمان سرطان است. در حال حاضر، روش‌های تولید ROS به شدت محدود شده است. در نتیجه، درمان شیمیودینامیکی پیشرفت کرده و توجه زیادی را به خود جلب کرده است. در درمان شیمیودینامیکی، از مازاد H2O2 در ریز محیط تومور بدون نیاز به تحریک خارجی برای تولید ROS از طریق واکنش فنتون استفاده می‌شود.
اما اثر درمانی شیمیودینامیکی به نظر رضایت بخش نیست. این به‌این دلیل است که شروع واکنش به مازاد H2O2 و شرایط اسیدی خشن نیاز دارد. علاوه بر رویکردهای تولید ROS برون‌زا، تولید ROS درون‌زا برای مهار رشد تومور یکی دیگر از روش‌های بالقوه است.
درمان سرطان تنها از طریق افزایش ROS درون‌زا رضایت بخش نیست، چرا که با مقدار محدود ROS تولید شده، اثربخشی فرآیند به شدت کاهش می‌یابد. بنابراین، در زمینه درمان سرطان، ایجاد رویکردهایی برای تولید انتخابی ROS کافی در غیاب تحریک انرژی خارجی در شرایط نه چندان خشن درون تنی دشوار است.
در جدیدترین مقاله تحقیقاتی که در National Science Review منتشر شده است، محققان موسسه شیمی کاربردی چنگچون از آکادمی علوم چین، نشان دادند که می‌توان این مشکل را با اثر دومینویی حل کرد. آن‌ها یک نانوبمب سنتز شده ZnO2@Ce6/CaP@CPPO/BSA را معرفی کردند که در صورت اضافه شدن به به تومور باعث ایجاد “اثر دومینو” می‌شود وROS زیادی ایجاد کند و همچنین به طور موثر پاسخ ایمنی سیستمیک را فعال کند، در حالی که مانع از رشد تومورهای اولیه می شود. علاوه بر این، می‌توان از متاستاز تومور به طور موثر با درمان کمکی جلوگیری کرد.