پژوهشگران آمریکایی سعی دارند نوع جدیدی از نمایشگرهای لمسی را توسعه دهند که امکان احساس کردن اشیا را با لمس کردن آنها فراهم کنند.
پژوهشگران بخش مهندسی مکانیک “دانشگاه تگزاس ای‌اندام”(Texas A&M) سعی دارند تا تعامل میان انگشت و دستگاه‌های لمسی را بهبود ببخشند و امیدوار هستند که با این کار به پیشرفت فناوری ورای حس کردن و و واکنش دستگاه‌ها نسبت به لمس انگشت کاربر کمک کنند.
هدف نهایی از توسعه رابطه میان انسان و ماشین، این است که دستگاه‌های لمسی با مجهز شدن به توانایی تقلید حس کردن اشیای فیزیکی، یک تجربه غنی‌تر از لامسه را در اختیار کاربران قرار دهند. “سینتیا هیپول”(Cynthia Hipwell)، سرپرست این پژوهش، نمونه‌هایی از پیاده‌سازی این طرح را در زمینه‌های گوناگون، از یک پلتفرم فراگیر واقعیت مجازی گرفته تا رابطه‌های نمایشی لمسی را که در خودرو یا برای خرید مجازی به کار می‌روند، مطرح کرد.
هیپول در این باره گفت: این فناوری به شما امکان می‌دهد تا بافت‌ها، دکمه‌ها، اسلایدها و دستگیره‌ها را روی صفحه نمایش احساس کنید. از این فناوری می‌توان در نمایشگرهای لمسی استفاده کرد اما مزیت قابل توجه آن، کمک کردن به کاربر در احساس کردن بافت پارچه و سایر محصولات هنگام خرید آنلاین است.
وی افزود: لمس کردن صفحه نمایش لمسی، در حال حاضر بیشتر به نفع صفحه نمایش است تا کاربر. با ظهور و اصلاح فناوری پیچیده لمسی، رابطه میان کاربر و دستگاه می‌تواند بیشتر به صورت متقابل درآید.
هیپول ادامه داد: افزودن لامسه به عنوان یک ورودی حسی، نهایتا می‌تواند به غنی شدن فضای مجازی بیانجامد و بار ارتباطی را که در حال حاضر بر دوش صدا و تصویر است، کاهش دهد.
وی اضافه کرد: هنگامی که تجربیات مجازی را بررسی می‌کنیم، در می‌یابیم که آنها بیشتر صوتی و تصویری هستند و ما می‌توانیم بار صوتی و تصویری را دریافت کنیم. امکان وارد کردن توانایی لامسه به رابطه میان انسان و ماشین می‌تواند قابلیت و واقع‌گرایی بیشتری را به همراه داشته باشد و بار اضافه را کاهش دهد. از تاثیر فناوری لمسی می‌توان برای جلب توجه کاربر استفاده کرد تا انجام دادن کارها، ساده‌تر شود.
هیپول و گروهش با بررسی مولتی‌فیزیک رابطه میان انگشت کاربر و دستگاه، این پژوهش را پیش می‌برند. این رابطه به شکل باورنکردنی پیچیده است و با توجه به کاربران و شرایط محیطی گوناگون تغییر می‌کند.
هیپول گفت: ما در حال بررسی اثرات “الکترووتینگ”(Electrowetting)، “الکتروستاتیک”(Electrostatics)، تغییر در ویژگی‌های انگشت، ویژگی‌های ماده، هندسه سطح ابزار، مکانیک تماس، حرکت سیال و انتقال بار الکتریکی هستیم تا بفهمیم که ابزار را چگونه طراحی کنیم تا قابلیت اطمینان و عملکرد بیشتری داشته باشد. هدف نهایی ما، ابداع مدل‌های پیش‌بینی کننده است که بیشترین اثر لمسی و حداقل حساسیت را نسبت به تغییرات کاربر و محیط دارند.
هیپول با توجه به محصولات در حال توسعه پیش‌بینی می‌کند که مصرف‌کنندگان در چند سال آینده، شاهد پیاده‌سازی عناصر ابتدایی در دستگاه‌های رایج باشند.
وی افزود: من باور دارم که عناصر ابتدایی، تا پنج سال آینده در دسترس باشند. این موضوع، نتیجه بلوغ فناوری و نحوه توسعه آن، نحوه واقعی شدن و نحوه گسترش آن است.
این پژوهش، در مجله “Advanced Materials” به چاپ رسید.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران