دو خودرو پرنده شرکت "ایراسپیدر"(Airspeeder)، که شبیه به خودروهای فرمول ۱ هستند و شتاب صفر تا ۱۰۰ آن‌ها تنها ۲.۸ ثانیه است، برای اولین بار یک آزمایش دو تایی را با موفقیت پشت سر گذاشتند.
خودروهای بدون سرنشین “ایراسپیدر” بر فراز آسمان منطقه‌ای نامعلوم در نزدیکی شهر آدلاید در جنوب استرالیا، اواخر ماه سپتامبر همراه با یکدیگر به پرواز درآمدند. این آزمایش اهمیت زیادی دارد زیرا شرکت “ایراسپیدر” این خودروهای پرنده را برای مسابقه در آسمان در فاصله‌ای تقریبا نزدیک طراحی کرده است.
ایراسپیدر یک اکتاکوپتر(octocopter) است که توسط شرکت “Alauda Aeronautics” ساخته می‌شود و ترکیبی از بالگرد، جت جنگنده و خودروی مسابقه است. این مدل که در ماه فوریه از آن رونمایی شد و در حال حاضر در مرحله‌ی آزمایشی قرار دارد، سومین نمونه اولیه از خودروهای “ایراسپیدر” است و “Mk۳” نام دارد.
اولین خودروی پرنده سرنشین‌دار این شرکت به نام “Grand Prix” قرار است در سال ۲۰۲۲ رونمایی شود. “Mk۳” دارای هشت چرخانه بوده که دور اتاقک فیبرکربنی آن قرار دارند و می‌تواند با سرعت حداکثر ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت حرکت کند.
با صفر تا صد ۲.۸ ثانیه‌ای، این خودروی پرنده سریع‌تر از لامبورگینی “Huracan Evo” و فراری “۸۱۲ Superfast” خواهد بود.
هدف شرکت “ایراسپیدر” داشتن خلبان انسانی در کابین برای برگزاری مسابقات سرنشین‌دار تا سال آینده است. پیش از آن تا پایان سال جاری، چندین خودروی پرنده با کنترل از راه دور در آسمان به پرواز در می‌آیند.
“Mk۳” توسط مک‌لارن(Mclaren) و مهندسان بوئینگ(Boeing)، جگوار لندرور(Jaguar Land Rover)، رولزرویس(Rolls-Royce) و برابهام(Brabham) طراحی و ساخته شد است.
“مت پیرسون”(Matt Pearson)، بنیانگذار “ایراسپیدر” می‌گوید: مسابقه دادن، فضا و مکان برای توسعه خودروهای برقی پرنده را فراهم می‌کند. اما کلید رسیدن به آن ساخت سیستم و فناوری‌هایی است که می‌توانند در فاصله‌ی نزدیک از یکدیگر در هوا پرواز کنند. این پروازهای دوتایی نه تنها نشان می‌دهند که مسابقات پیش رو چقدر هیجان‌انگیز خواهند بود بلکه پایه و اساس معرفی خودروهای پرنده هستند.
سخنگوی “ایراسپیدر” به میل‌آنلاین گفته است که مسابقه بدون سرنشین خودروهای پرنده اواخر امسال انجام می‌شود و زمان دقیق آن به زودی اعلام خواهد شد.
در این مسابقه خلبان‌ها از راه دور و به وسیله واقعیت افزوده خودروهای خود را کنترل می‌کنند. آن‌ها درون یک شبیه‌ساز که دینامیک و ارگونومی کابین خلبان را شبیه‌سازی می‌کند، قرار می‌گیرند. ربات خلبانی که درون خودرو قرار دارد همزمان با خلبان سر خود را می‌چرخاند.
نیروی این خودروها از باتری پلیمر لیتیوم تامین می‌شود که به آن‌ها امکان پرواز به مدت ۱۵ دقیقه را می‌دهد. هر مسابقه ۴۵ دقیقه زمان خواهد برد که این بدان معناست که خودروها باید برای تعویض باتری توقف کنند.
این خودروها به طور عمودی برمی‌خیزند و فرود می‌آیند بنابراین نیازی به فضای اضافی ندارند.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران