دانشمندان می‌خواهند گروهی از ربات‌های خودران معدنچی را برای استخراج منابع مورد نیاز در کره ماه به این قمر ارسال کنند.
با راه اندازی ایستگاه‌های مداری ماه و اولین فرود مجدد انسان بر روی ماه که انتظار می‌رود در همین دهه انجام شود، دانشمندان به طور فزاینده‌ای چشم به راه فناوری‌هایی هستند که به مأموریت‌های قمری آینده اجازه می‌دهد تا کره ماه را برای دستیابی به منابع، استخراج کنند.
گروهی از محققان دانشگاه “آریزونا” به تازگی مبلغ 500 هزار دلار از ناسا برای توسعه روش‌های استخراج فضایی دریافت کرده‌اند. در یک بیانیه مطبوعاتی توضیح داده شده است که نتیجه این امر، ایجاد گروهی از ربات‌های خودران است که می‌توانند فلزات کمیاب زمینی را بر روی ماه جستجو و استخراج کنند.
به گفته دانشمندان، این ربات‌ها به صورت گروهی کار می‌کنند و با گذشت زمان بهبود می‌یابند.
تیم سازنده این ربات‌ها یک فرآیند الکتروشیمیایی را توسعه داده‌اند که پنج بار سریع‌تر از هر روش دیگری به سنگ‌ها رسوخ می‌کند. این روش با یک تکنیک معماری یادگیری نورومورفیک به نام “سیستم انسانی و رباتیک خودران قابل توضیح”(HEART) ترکیب شده است که به ربات‌ها آموزش می‌دهد تا با هم کار کنند و مهارت‌های همکاری خود را در طول زمان از طریق یادگیری ماشین ارتقا دهند.
این تیم، ربات‌ها را بر روی زمین می‌سازد و آموزش می‌دهد تا بتوانند قبل از رفتن به فضا مهارت‌های کار گروهی خود را در محیطی امن‌تر تقویت کنند. در نهایت این تیم قصد دارد گروهی از این ربات‌ها را بر روی کره ماه مستقر کند، جایی که آنها قادر خواهند بود ساختارهای اساسی و زیرساخت‌ها را ایجاد کرده و منابع لازم را بدون لزوم دریافت دستورالعمل از زمین استخراج کنند.
استخراج معادن در زیر سطح ماه می‌تواند تا حد زیادی وابستگی به انتقال مواد از زمین را برای ایستگاه‌های آینده در این قمر کاهش دهد. مواد قابل استخراج در ماه شامل فلزات کمیاب زمینی شامل تیتانیوم، طلا و پلاتین و هلیوم-3 است. فلزات کمیاب زمینی می‌توانند به ساخت تجهیزات پزشکی و تلفن‌های هوشمند کمک کنند، در حالی که هلیوم-3 می‌تواند سوخت نیروگاه‌های هسته‌ای را در آینده‌ای دور تامین کند.
“جکان تانگا” که روش “HEART” را توسعه داده است، این گروه از ربات‌ها را به گله حیوانات یا کارگران مزرعه تشبیه می‌کند. او می‌گوید: به یک معنا، ما مانند کشاورزان هستیم. ما این موجودات را برای انجام وظایف خاص پرورش می‌دهیم. با گذراندن این فرآیند، ما به این موجودات مصنوعی که وظیفه آنها انجام کارهای معدن است، کمک می‌کنیم.
این تیم معتقد است که این گروه از ربات‌ها می‌تواند فضانوردان را آزاد کند تا زمان بیشتری را برای انجام ماموریت های مهم صرف کنند. “تانگا” می‌گوید: ایده این است که این ربات‌ها زیرساخت‌ها را بسازند، کارها را تنظیم کنند و همه کارهای کثیف، خسته کننده و خطرناک را انجام دهند. بنابراین فضانوردان می‌توانند کارهای جالب‌تر و مهم‌تر را انجام دهند.
تیم دانشگاه “آریزونا” تنها گروهی نیست که قصد دارد ربات‌های معدن‌کاو را به ماه بفرستد. در ماه ژوئن شرکت “مستن سیستمز”(Masten Systems) مستقر در کالیفرنیا اعلام کرد که در حال توسعه یک ماه‌نورد است که می‌تواند با ایجاد انفجار از سنگ‌های ماه عبور کند و به یخ برسد و منابع آب را برای ایستگاه‌های آینده در ماه فراهم کند.
معادن فضایی فراتر از همسایه آسمانی ما نیز موجود هستند و سیارک‌های موجود در منظومه شمسی حاوی مواد معدنی فراوانی هستند. به عنوان مثال ارزش خالص مواد معدنی موجود در سیارکی موسوم به “16 Psyche” 700 کوینتیلیون دلار تخمین زده می‌شود که می‌توانند در صورت استخراج، به زمین منتقل شوند.
تأمین منابع از خارج از زمین به طور خودکار و با کمترین دخالت انسانی می‌تواند آینده‌ی اقتصاد جهان را شکل دهد.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران