یک تکنیک جدید برای چاپ مدارها روی سطوح نامنظم توسعه داده شده است که روشی کم هزینه و کم حرارت است و مهم‌تر از همه اینکه سازگار با محیط زیست است.
تجهیزات الکترونیکی قابل چاپ اگرچه بسیار مفید هستند، اما تاکنون غیر عملی بوده‌اند، چرا که نمی‌توانند روی بافت‌ها و اشکال پیچیده مانند پوست انسان چاپ شوند. اما اکنون این مشکل به لطف گروهی به رهبری محققان دانشگاه “پن استیت” برطرف شده است.
محققان این دانشگاه یک روش چاپ زیست تخریب پذیر مدارهای الکترونیکی را روی انواع سطوح با اشکال مختلف و پیچیده هندسی ابداع کرده‌اند.
“لری چنگ” استاد این دانشگاه و یکی از محققان ارشد این مطالعه می‌گوید: ما در حال تلاش برای چاپ مستقیم مدارها بر روی اشکال هندسی مختلف سه بعدی هستیم. چاپ روی اجسام پیچیده می‌تواند به اینترنت اشیا در آینده اجازه دهد که مدارها در آنها بتوانند اشیاء مختلف اطراف ما را به یکدیگر متصل کنند، خواه حسگرهای خانه هوشمند باشند، خواه ربات‌هایی که کارهای پیچیده را با هم انجام می‌دهند و همچنین دستگاه‌هایی که روی بدن انسان قرار می‌گیرند.
این روش کم هزینه و با تولید گرمای کم است، اما مهم‌تر از همه این است که سازگار با محیط زیست و زیست تخریب پذیر است.
“چنگ” گفت: تجهیزات الکترونیکی ما به طور میانگین هر دو سال ارتقا می‌یابد و این باعث ایجاد حجم زیادی از زباله‌های الکترونیکی می‌شود. وقتی به آینده نگاه کنیم، اگر وسایل الکترونیکی ما به اندازه کافی سبز باشند تا دور ریخته نشوند، استفاده از آنها برای محیط زیست بسیار بهتر خواهد بود.
این روش همچنین از تجهیزات گران قیمت مانند محفظه‌های خلاء استفاده نمی‌کند که در مقایسه با سایر تکنیک‌های چاپ الکترونیکی بسیار سریع‌تر و مقرون به صرفه است. تجزیه پذیری زیستی آن همچنین امنیت هر دستگاهی که بر روی آن استفاده می‌شود را افزایش می‌دهد.
“چنگ” افزود: اگر دستگاه شما فقط با نرم افزار رمزگذاری شده باشد، همیشه می‌تواند هک شده و مشکل نشت اطلاعات به طور بالقوه وجود داشته باشد. اما یک دستگاه زیست تخریب پذیر می‌تواند از نظر فیزیکی کاملا از بین برود و داده‌های آن بازیابی نشوند. این یک فرصت منحصر به فرد است که توسط دستگاه‌های سنتی سیلیکونی قابل ارائه نیست.
البته در صورتی که بخواهید اطلاعات خود را برای همیشه حفظ کنید، این تیم همچنین راهی را برای دائمی ساختن این مدارهای تجزیه پذیر با فرو بردن سطوح چاپ شده در محلول‌های حاوی مس یا نقره در نظر گرفته است.
این مطالعه در نشریه Material Today منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران