زمین‌شناسان دانشگاه هنگ کنگ معتقدند رسوباتی که مریخ‌نورد کنجکاوی در حال بررسی آن‌ها است از یک دریاچه‌ی باستانی نشات نگرفته‌اند.
در سال ۲۰۱۲ ناسا مریخ‌نورد “کنجکاوی” را در دهانه‌ی گیل (Gale) مریخ فرود آورد. دانشمندان تصور می‌کردند که این دهانه بیش از سه میلیارد سال قبل محل یک دریاچه‌ی باستانی بوده است. از آن زمان تاکنون این مریخ‌نورد به مدت سه هزار و ۱۹۰ روز مریخی معادل سه هزار و ۲۷۸ روز زمینی به جستجو و بررسی این منطقه پرداخته است. با این حال محققان دپارتمان علوم زمین از دانشکده علوم هنگ کنگ(HKU) پس از بررسی داده‌های به دست آمده بیان کردند که به نظر می‌رسد رسوباتی که توسط این سطح‌نورد در طول بیشتر ماموریت‌ها مورد بررسی قرار گرفته رسوبات ایجاد شده توسط دریاچه نیستند.
به گفته‌ی محققان سنگ‌های رسوبی که طی هشت سال اخیر مورد بررسی قرار گرفته‌اند در حقیقت شن و ماسه‌ای هستند که از جو و توسط باد به این منطقه آمده‌اند و مواد معدنی تغییرشکل یافته که از برخورد آب و ماسه به وجود می‌آیند در بستر این دریاچه شکل نگرفته‌اند.
شرح این کشف در مقاله‌ی نوشته شده توسط جیاچنگ لیو(Jiacheng LIU)، دانشجوی کارشناسی ارشد، دکتر جو میچالسکی(Joe MICHALSKI) و نویسنده‌ی دیگر این مقاله پروفسور می فو ژو(Mei Fu ZHOU) که همه در دپارتمان علوم زمین بودند در مجله‌ی “Science Advances” منتشر شده است.
محققان از روش‌های اندازه‌گیری شیمیایی و اشعه‌ایکس به همراه تصاویر سنگ‌ها برای کشف ارتباط میان ترکیبات سنگ‌ها و فرایندهای زمین‌شناختی استفاده کردند.
دکتر میچالسکی می‌گوید: جیاچنگ الگوهای مهمی در سنگ‌ها پیدا کرده است که نمی‌توان آن‌ها را در محیط دریاچه پیدا کرد. نکته‌ی حائز اهمیت این است که برخی از این عناصر محلول در آب هستند در حالی که برخی دیگر در آب حل نمی‌شوند. قابلیت حل شدن یک ماده نه تنها به ویژگی‌های خود عنصر بستگی دارد بلکه به مایعی که در آن حل می‌شود نیز مربوط است و اینکه آیا این مایع اسیدی، نمکی یا اکسنده بوده است. خاک‌های مریخ از بالا به پایین دچار هوازدگی شده‌اند و با افزایش هوازدگی عنصر آهن تقلیل رفته است که نشان می‌دهد جو مریخ در گذشته مانند امروز اکسنده نبوده است.
درک نحوه‌ی شکل‌گیری جو و سطح مریخ برای کشف حیات احتمالی در این سیاره اهمیت زیادی دارد و بدیهی است که چنین کاری دشوار است و نیازمند فناوری‌های جدید و پیشرفته است. دکتر رایان مکنزی(Ryan McKenzie) استادیار دپارتمان علوم زمین می‌گوید: این تحقیقات می‌تواند الهام‌بخش مطالعات دیگری در آینده باشد.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران