پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، نوعی دست رباتیک را با روش چاپ سه بعدی ابداع کرده‌اند که توانست نتیجه موفقیت‌آمیزی در بازی سوپر ماریو داشته باشد.
گروهی از پژوهشگران “دانشگاه مریلند”(University of Maryland) به چاپ سه‌بعدی یک دست رباتیک پرداخته‌اند که در آزمایش‌ها توانست بازی ویدئویی “سوپر ماریو”(Super Mario) از محصولات شرکت “نینتندو”(Nintendo) را با موفقیت انجام دهد و برنده شود.
این پژوهش که به سرپرستی “رایان سوچول”(Ryan Sochol)، استادیار مهندسی مکانیک دانشگاه “مریلند” انجام شده است، بر ابداع انواع جدیدی از ربات‌های انعطاف‌پذیر تمرکز دارد که نیروی آنها به جای الکتریسیته، با استفاده از آب یا هوا تامین می‌شود. سازگاری و ایمنی ذاتی ربات‌های نرم موجب شده که علاقه نسبت به کاربرد آنها در پروتزها و ابزارهای زیست‌پزشکی افزایش یابد. کنترل مایعاتی که به خم شدن و حرکت ربات‌های نرم کمک می‌کنند، تاکنون دشوار بوده است.
نکته کلیدی این پژوهش، توانایی چاپ سه‌بعدی ربات‌های نرم با کمک مدارهای سیال یکپارچه است.
“جاشوا هوبارد”(Joshua Hubbard)، از پژوهشگران این پروژه گفت: پیشتر هر انگشت یک دست رباتیک نرم معمولا به خط کنترل مخصوص خود نیاز داشت. این موضوع می‌تواند قابلیت حمل و کارآیی دست را محدود کند. اما چاپ سه‌بعدی دست رباتیک نرم با کمک ترانزیستورهای سیال یکپارچه، به آن کمک می‌کند تا بازی نینتندو را تنها براساس یک فشار ورودی انجام دهد.
پژوهشگران یک مدار سیال یکپارچه طراحی کردند که به دست امکان می‌داد تا در واکنش به قدرت فشار، کار کند. برای نمونه، اعمال فشار کم موجب شد که انگشت اشاره، دکمه کنترل را برای راه رفتن ماریو فشار دهد اما فشار بیشتر، به پرش ماریو کمک کرد. دست رباتیک با کمک یک برنامه تنظیم شده که به طور خودکار میان فشار کم، متوسط و بالا در تغییر بود، توانست دکمه‌های روی کنترل را فشار دهد و نخستین سطح بازی سوپر ماریو را طی کمتر از ۹۰ ثانیه با موفقیت به پایان ببرد.
دکتر “روبن آسودو”(Ruben Acevedo)، از پژوهشگران این پروژه گفت: چندین گروه پژوهشی اخیرا تلاش کرده‌اند تا مدارهای سیال را به منظور افزایش استقلال ربات‌های نرم تحت کنترل درآورند اما روش‌های ساخت و به کارگیری این مدارهای سیال به همراه ربات‌ها با درجه بالایی از مهارت فنی می‌تواند روزها تا هفته‌ها زمان ببرد.
پژوهشگران برای غلبه بر این موانع، از روش چاپ سه‌بعدی “PolyJet” استفاده کردند که کاربرد آن مانند استفاده از چاپگر رنگی است اما لایه‌های زیادی از جوهر حاوی چند ماده را به صورت سه‌بعدی روی یکدیگر قرار می‌دهد.
“کریستن ادواردز”(Kristen Edwards)، از پژوهشگران این پروژه گفت: پژوهشگران اکنون می‌توانند طی یک روز و با زحمت بسیار کم، ربات‌های نرم کامل از جمله اکتواتورهای نرم و عناصر مدار سیال را بسازند.
این پژوهش، در مجله “Science Advances” به چاپ رسید.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران