اخترشناس فرانسوی برجسته “پیر میشن” این شگفتی آسمانی را در سال 1781 در نزدیکی خرس بزرگ (دب اکبر) و در اطراف ستارگان صورت فلکی سگان شکارچی (تازی‌ها) کشف کرد. بعدها، این شگفتی تحت عنوان M106 به کاتالوگ دوست و همکار او “شارل مسیه” اضافه شد.
چشم‌انداز تلسکوپی بشر نشان می‌دهد که M106 یک جهان جزیره‌ای است، یک کهکشان مارپیچی که 30 هزار سال نوری گستردگی و در فاصله‌ی 21 میلیون سال نوری از زمین، واقع شده است. این عکس پرتره‌ی کهکشانی حیرت‌آور همراه با یک هسته‌ی مرکزی درخشان که ترکیبی از داده‌های تصویری تلسکوپ‌های آماتور و حرفه‌ای است، نشان دهندۀ خوشه‌های ستاره‌ای آبی رنگ جوان و پرورشگاه‌های ستاره‌ای قرمز در سراسر بازوهای مارپیچی کهکشان است. همچنین این عکس، جت‌های قرمزِ گاز هیدروژن درخشان را نشان می‌دهد.
علاوه بر کهکشان کوچکِ NGC 4248 که در پایین تصویر سمت راست دیده می‌شود، کهکشان‌های پس زمینه در سراسر این قاب پراکنده شده‌اند. M106 که NGC 4258 نیز نام دارد، یک نمونه‌ی نزدیک از گروه “کهکشان‌های فعال سیفرت” است که در سراسر طیف، از طیف رادیویی تا پرتوهای ایکس، دیده می‌شود. کهکشان‌های فعال سوخت خود را از مادۀ سقوط کرده در یک سیاهچاله‌ی مرکزی عظیم تأمین می‌کنند.
منبع: سایت علمی بیگ بنگ