دانشمندان نانومواد سلولزی ارائه کردند که می‌تواند داروهای شیمی درمانی که در بیرون از تومور قرار دارند را برای کاهش آسیب به سلول‌های سالم، به دام بی‌ندازد.
یکی از معایب عمده شیمی درمانی تمایل آن به تخریب سلول‌های سالم علاوه بر سلول‌های سرطانی است. «چگونه می‌توانیم شیمی‌درمانی را ایمن‌تر کنیم؟»
این سؤالی است که در ذهن هر شیمی‌دان و پزشکی وجود دارد. دانشمندان دانشگاه پنسیلوانیا به تازگی به کشف جالب توجهی انجام داده‌اند.
دوکسوروبیسین به عنوان داروی شیمی درمانی استاندارد، هیچ ساز و کار کنترلی برای ایجاد محدودیت برای از بین بردن سلول‌های سالم ندارد. بنابراین هنگام شیمی‌درمانی سلول‌های سالم را نیز از بین می‌برد. متأسفانه، هیچ چیز مانند شیمی درمانی به بدن آسیب نمی‌زند، شیمی‌درمانی می‌تواند باعث بیماری‌های متعددی شود و کیفیت زندگی را کاهش دهد.
با این حال، ما باید راه‌های جدیدتر و مؤثرتری برای به دام انداختن ترکیبات شیمی‌درمانی خارج از هدف ابداع کنیم. دانشمندان دانشگاه پنسیلوانیا ممکن است راهی برای حل این مشکل پیدا کرده باشند.
آنها مجموعه‌ای از نانومواد مهندسی شده را ایجاد کردند که مواد شیمیایی سرگردان را به دام می اندازد. محققان نانوبلورهای سلولز مودار را ترکیبات گیاهی به دست آوردند. سلولز بخش عمده‌ای از دیواره سلولی گیاه است. همانطور که از نام «مودار» پیداست، میلیون‌ها زنجیره پلیمری وجود دارد که «مو» نامیده می‌شود. به دلیل این ویژگی، مقدار داروهایی که این سیستم می‌تواند آنها را بگیرد، بسیار فراتر از مقداری است که توسط سامانه‌های استفاده شده قبلی مانند رزین یونی تبادلی و نانوذرات جذب می‌شود.
شیخی محقق اصلی این تحقیق اظهار داشت: «برای کاهش اثرات غیرهدفمند داروهای ضدسرطان در طول شیمی‌درمانی حذف آنها از گردش خون آنها ضروری است. ما یک رویکرد بسیار کارآمد ایجاد کرده‌ایم که نشان می‌دهد DOX با ظرفیتی بیش از ۳۲۰۰ درصد بالاتر از سایر پلتفرم ها، مانند مواد مبتنی بر DNA می‌تواند این کار را انجام دهد.
علاوه بر این، شیخی تأیید کرد که هیچ فناوری شناخته‌شده‌ای برای جذب ظرفیتی بالاتر از این فناوری مبتنی بر نانوذرات وجود ندارد و این کشف می‌تواند به طور گسترده درمان سرطان و همچنین نتیجه شیمی‌درمانی را بهتر کند. در پرتو این کشف، دانشمندان اکنون می‌توانند دوزهای بالاتری از داروهای شیمی درمانی را که مؤثرتر هستند، بدون خطر عوارض شیمی درمانی و آسیب رساندن به بافت های سالم مجاور استفاده کنند.
به منظور توسعه دستگاهی که بتواند به طور موثر ترکیبات شیمی درمانی را جذب کند، دانشمندان مجبور شدند الیاف سلولز موجود در خمیر چوب نرم را با مواد شیمیایی ترکیب کنند. علاوه بر این، آنها موهایی را روی این الیاف ایجاد کردند.
محققان اثربخشی این نانومواد را بر روی سرم انسانی (یعنی خون بدون گلبول‌های قرمز، سفید و پلاکت‌ها) آزمایش کردند و نتایج نشان داد که ۶۰۰۰ میلی‌گرم دوکسوروبیسین توسط یک گرم بلور سلولز مودار پاک می‌شود.
محققان دریافتند که نانوبلورها هیچ گونه سمیت سلولی یا اثر نامطلوبی روی خون یا سایر سلول‌ها ندارند. این در واقع می‌تواند راهی برای رهایی از مشکلات شیمی درمانی باشد.