محققان استفاده از نانوذرات را برای رساندن داروهای HIV/AIDS به مغز مورد آزمایش قرار دادند و نتایج امیدوارکننده‌ای نیز به‌دست آمد.
ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) به‌صورت مخفیانه عمل می‌کند. این ویروس دوست دارد در مکان‌هایی مانند مغز پنهان شود که داروهای ضدویروسی به سختی به آن می‌رسند. سد خونی مغزی (BBB) از مغز در برابر عوامل خارجی مشکوک و خطرناک مانند میکروب‌ها یا مواد سمی محافظت می‌کند. اما با این کار از ورود بیشتر داروها نیز جلوگیری می‌کند. HIV از این مزیت استفاده می‌کند و در مخازن ویروسی در مغز تجمع می‌یابد.
محققان کالج پزشکی هربرت ورتهایم (HWCOM) پیشگام استفاده از فناوری نانو برای ارائه داروهای ضد HIV فرای سد خونی مغزی است. در سال ۲۰۱۳، محققان این کالج به سرپرستی مادهاوان نایر، رئیس گروه ایمونولوژی و نانوپزشکی، یک روش انقلابی را با استفاده از نانوذرات مغناطیسی الکتریکی برای انتقال داروی ضد HIV موسوم به AZTTP به مغز توسعه دادند.
محققان کالج پزشکی هربرت ورتهایم که با همکاران خود در دانشگاه میامی کار می‌کنند، راهی برای انتقال داروهای HIV به مغز و هدف قرار دادن مخازن ویروسی با استفاده از یک نانوذره خاص، یک نانوذرات پلیمری تجزیه‌پذیر، گزارش کردند.
نایر می‌گوید: «ما دریافتیم که این سیستم تحویل می‌تواند مخازن ویروسی HIV/AIDS را در مغز کاهش دهد. این کار می‌تواند بار ویروسی را کاهش دهد، مقدار ویروس موجود، که به‌طور معمول به مشکلات عصبی کمک می‌کند را مغز کم کند.»
نتایج این مطالعه در قالب مقاله‌ای با عنوان «نانوذرات تجمع یافته مغزی برای کمک به آستروسیت‌ها به‌منظور کاهش ویروس نقص ایمنی بدن و التهاب عصبی ناشی از سوء استفاده از مواد مخدر و استرس اکسیداتیو»، در مجله انجمن شیمی آمریکا، ACS Nano منتشر شده است.
عفونت HIV در مغز می‌تواند باعث اختلالات عصبی مانند گیجی، از دست دادن حافظه و زوال عقل شود. این شرایط با مصرف تفریحی مواد مخدر افزایش می‌یابد. در این مطالعه به این موضوع نیز پرداخته شد.
کولیشتتی گفت: «با استفاده از مدل‌های موش آزمایشی، ما آنتی‌اکسیدان‌ها و داروهای ضدالتهابی را که سلول‌های مغز در برابر استرس و التهاب ناشی از سوء مصرف مواد محافظت می‌کنند، تحویل دادیم.»
این تحقیق نشان داد که این نوع درمان ترکیبی با نانوذرات می‌تواند منجر به یک رژیم درمانی بسیار موثر برای افراد مبتلا به HIV شود که به مواد مخدر معتاد هستند.
این تحقیق با کمک فدرال NIH/ موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر و پروژه‌های آزمایشی دانشکده هربرت و نیکول ورتهایم پشتیبانی شده است.