محققان نشان دادند که نوعی نانوذرات از جنس کربن می‌تواند برای مقابله با پشه زرد استفاده شود، پشه‌ای که سالانه افراد زیادی را به کام مرگ می‌کشد.
پشه تب زرد قبل از اینکه به طور تصادفی توسط تجارت برده در قرن شانزدهم به دنیای جدید معرفی شود، یک گونه بومی فقط در آفریقا بود. این پشه که بسیار سازگار است، از آن زمان به یک گونه مهاجم در آمریکای شمالی تبدیل شده است، اما محققان دانشگاه ایالتی اوهایو ممکن است راهی برای کنترل جمعیت این پشه در مراحل جوانی پیدا کرده باشند.
مقاله جدیدی که در مجله Insects منتشر شده است، توضیح می‌دهد که پشه‌ها چگونه مقاومت طبیعی خود را در برابر برخی حشره‌کش‌های شیمیایی ایجاد کرده‌اند. در این مقاله جایگزینی به نام کربن سیاه، نوعی نانوذرات مبتنی بر کربن یا CNPs برای مقابله با این پشه ارائه شده است.
پیتر پیرمارینی، یکی از نویسندگان مقاله و دانشیار حشره‌شناسی در ایالت اوهایو، CNPها را به‌عنوان مواد میکروسکوپی ساخته شده از عناصر آلی توصیف کرد. در این مطالعه از نسخه اصلاح شده کربن سیاه به‌نام Emperor 1800 استفاده شد که اغلب برای پوشش سیاه خودروها استفاده می‌شود. وی گفت: «در حالی که CNPها یک پیشرفت علمی نسبتا جدید هستند، اما به‌عنوان ابزار جدیدی برای کنترل حشرات و آفات مختلف مورد توجه قرار گرفته‌اند.»
پیرمارینی گفت: «اگر بتوانیم درباره نحوه عملکرد کربن سیاه و نحوه استفاده ایمن از آن بیشتر بیاموزیم، می‌توانیم نانوذره‌ای تجاری طراحی کنیم که در برابر پشه‌های مقاوم به حشره‌کش بسیار مؤثر است.»
پشه تب زرد یا Aedes aegypti گونه‌ای از پشه است که نه تنها تب زرد را منتشر می‌کند، بلکه بیماری‌هایی مانند ویروس زیکا، تب دنگی و تب چیکونگونیا را نیز منتشر می‌کند. این پشه‌ها به ندرت بیش از چند صد متر از جایی که بیرون می‌آیند، پرواز می‌کنند، اما فراوانی آنها منجر به انتقال مداوم بیماری‌ها می‌شود؛ به اندازه‌ای که هر سال ده‌ها هزار نفر را قربانی می‌کند و صدها هزار نفر دیگر را در بیمارستان بستری می‌کند.
به همین دلیل، این پشه به عنوان یکی از کشنده‌ترین حیوانات روی کره زمین در نظر گرفته می‌شود. برای این مطالعه، هدف محققان این بود که بفهمند این نانومواد چقدر می‌توانند برای لارو پشه یا شکل نابالغ حشره سمی باشند.
برخلاف تصور رایج، همه پشه‌ها از خون ما به وعده غذایی خود استفاده نمی‌کنند. پشه‌های نر فقط با شهد گل زندگی می‌کنند. این ماده‌ها هستند که هم شهد گل و هم خون را مصرف می‌کنند تا پروتئین کافی برای رشد تخم‌های خود را تامین کنند.
وقتی پشه‌های ماده آماده تخم‌گذاری می‌شوند، به استخرهای آب مانند دریاچه‌ها برمی‌گردند تا آنها را رها کنند. این لاروها پس از بیرون آمدن از تخم، حدود یک هفته در آب می‌مانند تا به بلوغ برسند و پرواز کنند.
برای آزمایش اینکه آیا امپراطور ۱۸۰۰ در متوقف کردن این فرآیند موثر است یا خیر، محققان با دو گونه مختلف از پشه تب زرد ، یکی بسیار حساس به حشره‌کش‌های معمولی شیمیایی و دیگری بسیار مقاوم در برابر آنها را در داخل آزمایشگاه کار کردند.
با استفاده از نانومواد کربن سیاه در آب در مراحل اولیه چرخه زندگی پشه و بررسی ۴۸ ساعت بعد، آنها توانستند تشخیص دهند که CNP ها لارو پشه را به سرعت و به طور موثر از بین می‌برد.