فلاونوئیدها کیفیت عملکردی و تغذیه‌ای میوه‌ها را افزایش می‌دهند. در مقاله‌ای که محققان در مجله Nanomaterials به چاپ رساندند، نشان دادند که استفاده از یک نوع نانومواد جدید حاوی فسفات آهن (Fe7(PO4)6) می‌تواند موجب افزایش تجمع فلاونوئیدها در گوجه‌فرنگی شده و ارزش غذایی گوجه‌فرنگی را ارتقاء دهد.
اجزای زیست فعال مانند فلاونوئیدها دارای خواص ضد التهابی عالی هستند و به محافظت از سلول‌ها در برابر رادیکال‌های آزاد که می‌توانند باعث بیماری‌های جدی شوند، کمک می‌کنند. هنگامی که این آنتی‌اکسیدان‌ها در غذا گنجانده شوند، می‌توانند در پیشگیری از بیماری قلبی، دیابت، لنفوم و بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر و از دست دادن حافظه کمک کنند.
توجه زیادی به مزایای احتمالی فلاونوئیدهای مرتبط با رژیم‌های غذایی غنی از میوه و سبزیجات در سال‌های اخیر شده است. علاوه بر این، فلاونوئیدها دارای فعالیت زیستی قابل توجهی هستند، محافظت عالی از پوست در برابر اشعه ماوراء بنفش، رشد مویرگ‌ها، محافظت در برابر تشعشع، مرطوب‌سازی، نرم‌کنندگی و التیام پوست انسان از جمله مزیت‌های فلاونوئیدها هستند. از این رو فلاونوئیدها با توجه به خواصی که دارند می‌توانند به عنوان ترکیبات آرایشی و بهداشتی و کالاهای دارویی مورد استفاده قرار گیرند.
با این حال، به دلیل الگوهای غذایی نامناسب، جذب ضعیف، هضم سریع و حذف سریع، مصرف کلی فلاونوئیدها در رژیم غذایی انسان کم است. برخی از فلاونوئیدهای ضروری فقط در مقادیر کمی (<10 میلی گرم بر کیلوگرم) در غذاهایی مانند بروکلی، سبزی‌ها، چغندر، نخود فرنگی، قارچ‌ها و قهوه دم شده وجود دارند. سایر میوه و سبزیجات مانند اسفناج، سویا، فلفل قرمز، گوجه‌فرنگی، کشمش، گیلاس و چای، حاوی بیش از ۵۰ میلی‌گرم فلاونوئید در هر کیلوگرم نیستند.
در نتیجه، علاقه فزاینده‌ای به تولید غذاهای جایگزین غنی از فلاونوئید وجود دارد. گوجه‌فرنگی منبع قابل توجهی از فلاونوئیدها در رژیم غذایی انسان به شمار می‌رود و از این رو انتخاب خوبی برای افزایش مصرف فلاونوئیدها است.
فلاونوئیدها به‌طور کلی فراهمی زیستی ضعیفی دارند. بنابراین، تلاش‌هایی برای افزایش جذب فلاونوئیدها در حال انجام است. مطالعات قبلی نشان داد که غلظت فلاونوئیدها در گیاهان ممکن است با استفاده از نانومواد (NMs) بهبود یابد. به‌عنوان مثال، ۱۰ میلی‌گرم در لیتر از نانوذرات Se و Cu به طور چشمگیری محتوای فلاونوئید را در گوجه‌فرنگی افزایش می‌دهد. علاوه بر این، استفاده از ۲۵۰ میلی‌گرم در لیتر نانوذرات SiO2 محتوای فلاونوئیدهای میوه‌های گوجه‌فرنگی را به میزان قابل توجهی افزایش داده است.
با توجه به این نتایج دلگرم‌کننده و ارتباط ثابت شده فلاونوئیدها در گوجه‌فرنگی، تحقیقات بیشتری در مورد مسیرهای سیگنالینگ و اصلاح عملکرد فلاونوئیدها ضروری است.
غشای پلاسما از حمل و نقل مواد معدنی مختلف مانند نیترات، فسفات و پتاسیم پشتیبانی می‌کند و همچنین مسئول حذف پروتون‌ها از پلاسما برای تسهیل اسیدی شدن است. نانومواد فسفات تری آهن (Fe7(PO4)6) در خاک برای تحریک فعال شدن غشای پلاسمایی مناسب است. این کار به جذب مواد مغذی و تشدید فتوسنتز کمک می‌کند و در نتیجه تجمع ساکارز را افزایش می‌دهد و تولید فلاونوئیدها را در گوجه‌فرنگی افزایش می‌دهد.
محققان دریافتند که پس از استفاده از این نانومواد رسوب فلاونوئیدی در ریشه‌های نهال گوجه‌فرنگی به‌شدت افزایش یافت و همچنین زیست‌فعالیتی غشای پلاسمایی افزایش می‌یابد.