یکی از پژوهشگران در دانشگاه تورنتو رزینی حاوی نانوذرات ساخته که میتواند برای رفع حفرههای دندانی مناسب باشد. این نانوذرات داروهایی را در خود دارند که خواص ضدمیکروبی در دندان ایجاد میکند.
یک دانشجوی سال دوم دکترا در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تورنتو در حال بررسی روشی برای ترمیم حفرهها بدون نیاز به مته است، متههایی که معمولاً برای از بین بردن پوسیدگی دندان استفاده میشود. وی با ساخت یک رزین با ویسکوزیته کم، با خواص ضد میکروبی که میتواند ضایعات پوسیدگی اولیه ترمیم کند، روشی برای این کار ارائه کرده است.
در حال حاضر یک رزین با ویسکوزیته پایین در دسترس است که وقتی روی سطح دندان اعمال میشود، مانند یک مانع برای جلوگیری از آسیب بیشتر عمل میکند، اما این ماده خاصیت ضد میکروبی ندارد. بنابراین دسای امیدوار است از نانوذرات حاوی دارو برای اعمال خواص ضد میکروبی روی این رزین استفاده کند.
این نانوذرات به گونهای طراحی شدهاند که بار دارویی بالایی را تحمل کنند و قادرند به تدریج دارو را برای مدت طولانی آزاد کنند تا اثر ضد میکروبی را برای مدت طولانی حفظ کنند. نتیجه کاهش پوسیدگی ثانویه در اطراف دندان ترمیم شده است.
دسای میگوید: «در اصل، این رزین به دندان نفوذ میکند و سدی را تشکیل میدهد که دندان را در برابر غیرمعدنی شدن اسیدهای تولید شده توسط باکتریهای عامل پوسیدگی محافظت میکند. علاوه بر این، داروی حاوی نانوذرات موجود در رزین، باکتریها را از بین میبرد و از دندان در برابر باکتریها و آنزیمهای باکتریایی محافظت میکند.
دسایی که یک دانشجوی بینالمللی از هند است، میگوید که ترجیح داد دکترای خود را در دانشکده دندانپزشکی دنبال کند، زیرا این فرصت را به او میداد تا دو مدرک را با هم بگیرد. او همچنین دارای مدرک از کالج دندانپزشکی نایر در بمبئی، دانشگاه کالیفرنیا و دانشگاه لوئیزویل است.
او میگوید: «من به دانشگاه تورنتو آمدم تا روشهای کمتر تهاجمی برای رفع پوسیدگی دندان را بررسی کنم. این امر به ویژه در کودکان مهم است، زیرا پرکردگیها اغلب سالها بعد نیاز به تعویض دارند. یافتن راهحلی متفاوت این پتانسیل را دارد که از ترمیم چندین دندان جلوگیری کند.»
او میافزاید که امیدوار است تحقیقات وی به کاهش اضطراب مردم در درمانهای دندانپزشکی کمک کند. دسای میگوید: «ترس زیادی برای مراجعه به دندانپزشک به منظور رفع حفرههای موجود در دندان به خصوص برای کودکان خردسال وجود دارد،. امیدوارم این تحقیق به رفع نیاز به این روش و تجربه مثبتتر برای بیماران در هر سنی کمک کند.