دانشمندان تصور می‌کنند که سفر به مریخ روند پیری را تسریع کند و به همین دلیل می‌خواهند این موضوع را طی اولین پرواز شهروندان عادی به ایستگاه فضایی بین‌المللی آزمایش کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، به گفته دانشمندان، انسان‌هایی که در سفر ۶۵ میلیون کیلومتری به مریخ هستند، ممکن است سریع‌تر از افرادی که روی زمین هستند، پیر شوند.
به همین دلیل محققان “کلینیک مایو” در روچستر مینه‌سوتا، اولین خدمه غیرنظامی را که ماه آینده به ایستگاه فضایی بین‌المللی سفر خواهند کرد، ، قبل و بعد از این سفر مطالعه خواهند کرد.
آنها به دنبال نشانه‌های اولیه پیری هستند، فرآیندی که در آن سلول پیر می‌شود و تقسیم نمی‌شود، اما نمی‌میرد، بنابراین در بافت‌های سراسر بدن تجمع می‌یابد.
در حالی که سفر ۱۰ روزه این مسافران به ایستگاه فضایی بین‌المللی خطر پیری را به شکل جدی ایجاد نمی‌کند، امید است که مشاهده علائم اولیه پیری در آنها بتواند به دانشمندان در پیش‌بینی شرایط در سفرهای طولانی‌تر کمک کند.
دکتر “جیمز کرکلند” سرپرست این مطالعه می‌گوید: اگر ما در این شرایط، پیری را مشاهده کنیم، می‌خواهیم برای مطالعه روی یک مأموریت طولانی‌تر آماده شویم.
ناسا و چین امیدوارند در دهه ۲۰۳۰ فضانوردانی را به سفری ۶۵ میلیون کیلومتری به سیاره سرخ بفرستند و این در حالی است که “ایلان ماسک” بنیان‌گذار شرکت “اسپیس‌ایکس” مطمئن است که در همین دهه میلادی به مریخ خواهد رسید.
اواخر ماه فوریه، شرکت فضایی “اکسیوم اسپیس”(Axiom Space) یک گروه متشکل از چهار فضانورد غیرنظامی را در یک کپسول “کرو دراگون” که از شرکت “اسپیس‌ایکس” اجاره شده است، به ایستگاه فضایی بین‌المللی خواهد برد.
این ماموریت با نام “اکسیوم میشن ۱”(Axiom Mission ۱)، “مایکل لوپز الگریا”(Michael López-Alegría) فضانورد سابق ناسا و قائم مقام شرکت “اکسیوم اسپیس” را به عنوان فرمانده به همراه سه نفر دیگر به فضا می‌فرستد.
آن سه نفر نیز شامل “لری کانر” کارآفرین آمریکایی و سرمایه‌گذار فعال غیرانتفاعی به عنوان خلبان، در کنار “مارک پتی” سرمایه‌دار و نیکوکار کانادایی و “ایتان استیبه” سرمایه‌دار یهودی هستند.
محققان “کلینیک مایو” قبل و بعد از این سفر از چهار عضو این پرواز نمونه‌های خون و ادرار می‌گیرند و نشانه‌های پیری را در آنها شکار می‌کنند.
هدف این است که بفهمیم آیا پروازهای معمولی فضایی با پیری سلولی مرتبط هستند یا خیر، و اگر اینطور باشد، قبل از پرتاب به مریخ نیاز به بررسی‌های بیشتری وجود دارد.
ایستگاه فضایی بین‌المللی در کمربند “ون آلن” که یک حباب مغناطیسی محافظ است که زمین را احاطه کرده است، قرار دارد و تأثیر تشعشعات خورشیدی را کاهش می‌دهد. این بدان معناست که مسافرانی که به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌روند در برابر بدترین تاثیرات ممکن حاصل از تجربه سفر پرواز فضایی محافظت می‌شوند، اما کسانی که به مریخ می‌روند، فاقد این محافظت هستند.
دکتر “کرکلند” گفت: این پرواز به ما این ایده را می‌دهد که آیا پروازهای معمولی فضایی، بدون فراتر رفتن از کمربند “ون آلن” با پیری سلولی مرتبط هستند یا خیر.
اگر در این شرایط نیز پیری را مشاهده کنیم، مطمئناً برای بررسی یک مأموریت طولانی‌تر آماده می‌شویم. قبل از اینکه پروازهای بین سیاره‌ای واقعاً امکان‌پذیر شود، باید مطالعات بیشتری انجام شود.
مطالعات قبلی نشان داده است کسانی که به کره ماه سفر می‌کنند، پنج برابر بیشتر از فضانوردانی که فقط به ایستگاه فضایی بین‌المللی در مدار نزدیک زمین می‌روند، بر اثر بیماری قلبی جان خود را از دست می‌دهند.
به گفته تیم “کلینیک مایو”، وقتی انسان‌ها پیرتر می‌شوند، سلول‌های داخل بدن وارد حالتی به نام سالخوردگی می‌شوند که باعث می‌شود سلول‌ها نه زنده باشند و نه مرده. این حالت بدن را از جایگزینی سلول‌های غیرفعال باز می‌دارد و این سلول‌ها در طول زمان تجمع می‌یابند و مواد شیمیایی را که باعث افزایش التهاب می‌شوند، پمپاژ می‌کنند.
به گفته محققان، آنها در جوانی مهم هستند، زیرا در اطراف آسیب‌ها جمع می‌شوند تا به سیستم ایمنی بدن سیگنال دهند که در آن آسیب نیاز به ترمیم است. اما آنها پس از جوانی، زمانی که فردی هنوز جوان است، پاک می‌شوند و با افزایش سن، توانایی آنها از بین می‌رود.
هنگامی که سلول‌ها تحت فشار هستند، تغییر شکل می‌دهند که باعث پیری می‌شود. این شامل شرایط قرار گرفتن در معرض سطوح بالایی از تشعشعات یا قرار گرفتن در شرایط گرانش صفر نیز می‌شود.
به گفته محققان، شرایط گرانش کم، شکل سلول را تغییر می‌دهد و نیروهای بالا از جمله در شرایط خاص در هنگام برخاستن موشک به پیری سلولی دی‌ان‌ای می‌افزایند.
دکتر “کرکلند” می‌گوید: خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی درون کمربند “ون آلن” هستند، اما نگرانی واقعی این است که در صورت انجام ماموریت‌های مریخی و در صورت وقوع یک شراره خورشیدی، چه اتفاقی می‌افتد، زیرا در این صورت شما با تشعشعات اتمی سر و کار دارید.
وی افزود: ما در مطالعات اولیه دریافتیم که دوزهای بسیار پایین از تشعشع اتمی می‌تواند سلول را بسیار بیشتر از سطوح بالای قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس یا گاما به سمت پیری سوق دهد و تشعشعات اتمی می‌تواند به راحتی از فضاپیما عبور کند و متوقف کردن آن سخت است. بنابراین اگر در یک ماموریت مریخی رخ دهد، واقعا می‌تواند یک مشکل بزرگ باشد.
من یک پزشک هستم، نه یک دانشمند فضایی، بنابراین دیدگاه من نسبت به موضوع سلامتی، متعصبانه است و می‌توانم بگویم که بسیار نگران هستم.
محققان “کلینیک مایو” علاوه بر آزمایش بر روی خدمه این ماموریت، سلول‌های انسانی جدا شده را در حالت پیش از پیری به فضا می‌فرستند تا در روی آنها نیز مطالعه کنند و ببینند که آیا شرایط ایستگاه فضایی آنها را به نهفتگی اولیه سوق می‌دهد یا خیر.
محققان می‌گویند این سلول‌ها در آستانه پیری هستند و ما می‌خواهیم ببینیم که آیا گرانش صفر، به علاوه نیروهای شدید و یک جو کربن دی اکسیدی بالا در کپسول به اضافه تابش خورشید، این سلول‌های کشت شده انسانی را که در مرحله قبل از پیری هستند، به حالت پیری سوق می‌دهند یا خیر. این تیم توضیح داد که سلول‌های کنترلی مشابهی روی زمین خواهد داشت.
محققان می‌گویند اگر متوجه شوند که پرواز فضایی موجب پیری سلولی می‌شود، این پایان راه برای سفرهای مریخی نخواهد بود و همین حالا نیز آزمایش‌های بالینی متعددی روی داروهایی که ممکن است با این فرآیند مقابله کنند، برنامه‌ریزی شده‌اند. این داروها که به عنوان “سنولیتیک” شناخته می‌شوند، می‌توانند عملکرد فیزیکی افراد مبتلا به بیماری‌های ناشی از پیری سلولی را بهبود بخشند.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران