محققان در حال بهینه‌سازی نانوذرات پوشش‌داده‌شده با پلیمر هستند تا نفوذپذیری آن‌ها و در نتیجه رساندن داروهای کپسوله‌شده در مغز را افزایش دهند.
درمان بیماری‌هایی مانند آلزایمر یا پارکینسون یک چالش است زیرا داروها باید بتوانند از سد خونی مغزی عبور کنند. در نتیجه، دوزهای تجویز شده باید بالا باشد و تنها بخش کوچکی از آن به مغز می‌رسد که این می‌تواند منجر به عوارض جانبی قابل توجهی شود. برای حل این مشکل، محققان در موسسه ملی تحقیقات علمی (NRS)، در حال بهینه‌سازی نانوذرات پوشش داده شده با پلیمر برای افزایش نفوذپذیری آن‌ها در سراسر این مانع خونی و در نتیجه بهبود انتقال دارو به مغز هستند.
این تیم در مطالعه اخیر خود، اثربخشی یک پلیمر خاص با خواص زوئیتریون را نشان دادند. این مولکول‌ها بهطور کلی خنثی هستند و دارای تعداد مساوی بارهای مثبت و منفی برای تقلید از مولکول‌های روی سطح سلول هستند. محققان ویژگی‌های دو پوشش پلیمری را روی نانوذرات پلی‌لاکتیک اسید (PLA) مقایسه کردند، ماده زیست سازگاری که به‌راحتی توسط بدن حذف می‌شود.
پوشش‌های امیدوارکننده
اولین پوشش، ساخته شده از پلی اتیلن گلیکول (PEG)، قبلاً روی ماهی آزمایش شده بود، که بدنه شفاف آن امکان مشاهده توزیع نانوذرات را به‌صورت واقعی ممکن می‌سازد. پوشش دوم، ساخته شده از پلیمر زویتریونیک، تحت شرایط مشابه مقایسه شد. با این نوع آزمایش، نشان داده شد که پلیمر زویتریونیک، از لحاظ تئوری زیست سازگارتر است زیرا شبیه مولکول‌های سطح سلول است و در نتیجه دسترسی بهتری به مغز دارد. بنابراین، PEG جذاب‌ترین پلیمر پوششی با توجه به جریان خون باقی می‌ماند، در حالی که پلیمر زویتریونیک بهطور بالقوه منجر به پاسخ ضعیف‌تر سیستم ایمنی می‌شود. مخلوطی از هر دو پلیمر را می‌توان برای بهره‌بری از مزایای هر دو را در نظر گرفت.
نتایج این پژوهش در نشریه Biomaterials به چاپ رسیده است.