پلتفورم EVONANO به دانشمندان اجازه می‌دهد تا تومورهای مجازی را رشد داده و از هوش مصنوعی برای بهینه‌سازی و طراحی نانوذرات برای درمان آن‌ها استفاده کنند.
توانایی رشد و درمان تومورهای مجازی گامی مهم به‌منظور توسعه درمان‌های جدید برای سرطان است. نکته مهم این است که دانشمندان می‌توانند از تومورهای مجازی برای بهینه‌سازی طراحی داروهای مبتنی بر نانوذرات قبل از آزمایش در آزمایشگاه یا روی بیماران استفاده کنند.
نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای با عنوان «پلتفورم محاسباتی برای کشف خودکار نانوحامل‌ها به‌منظور درمان سرطان» در مجله Computational Materials منتشر شده است. این مقاله نتیجه پروژه اروپایی EVONANO است.
هاوئرت از محققان این پروژه می‌گوید: «شبیه‌سازی‌ها ما را قادر می‌سازد تا بسیاری از درمان‌ها را خیلی سریع و برای انواع زیادی از تومورها آزمایش کنیم. ما هنوز در مراحل اولیه ساخت تومورهای مجازی هستیم، با توجه به ماهیت پیچیده بیماری، امیدواریم که این تومورهای ساده دیجیتالی بتواند به ما در طراحی کارآمدتر نانوپزشکی برای سرطان کمک کند.»
دکتر هاوئرت گفت: «داشتن نرم‌افزار برای رشد و درمان تومورهای مجازی می‌تواند در توسعه درمان‌های هدفمند سرطان مفید واقع شود. در آینده، ایجاد یک دوقلو دیجیتالی از تومور بیمار می‌تواند طراحی درمان‌های نانوذره‌ای جدید را فراهم کند، این کار بدون نیاز به آزمایش و خطای وسیع یا کار آزمایشگاهی، که اغلب هزینه زیادی دارد و در قابلیت تکرار سریع محدود است، انجام می‌شود.»
داروهای مبتنی بر نانوذرات دارای پتانسیل بالاتری برای هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی هستند. این بدان دلیل است که نانوذرات حامل‌های کوچکی هستند که می‌توانند برای انتقال داروها به تومورها مهندسی شوند. طراحی این نانوذرات توانایی حرکت آن‌ها در بدن را تغییر داده و سلول‌های سرطانی را به درستی هدف قرار می‌دهد. به‌عنوان مثال، مهندسی زیستی می‌تواند اندازه، بار یا ماده نانوذره را تغییر دهد، نانوذرات را با مولکول‌هایی بپوشاند که تشخیص آن‌ها را برای سلول‌های سرطانی آسان می‌کند یا آن‌ها را با داروهای مختلف بارگذاری کند تا سلول‌های سرطانی را از بین ببرد.
با استفاده از پلتفورم جدید EVONANO، این تیم توانست تومورهای ساده و تومورهای پیچیده‌تر سرطانی را شبیه‌سازی کند که گاهی درمان آن‌ها دشوار است و منجر به عود مجدد در برخی از بیماران سرطانی می‌شود. این راهبرد، طرح‌های نانوذره‌ای را که در تحقیقات قبلی موثر بود و همچنین راهبردهای جدید بالقوه برای طراحی نانوذرات را شناسایی کرد.
دکتر بالاز می‌گوید: «ابزاری که ما در EVONANO توسعه دادیم، پلتفورمی برای آزمایش فرضیه‌ها در مورد اثربخشی نانوذرات برای سناریوهای مختلف تومور است.»
این نرم‌افزار منبع باز است؛ بنابراین، می‌توان امیدوار بود که سایر محققان از آن برای ساختن نانوداروهای سرطانی مبتنی بر هوش مصنوعی استفاده کنند.