محققان دانشگاه ایالتی آریزونا در مطالعه اخیرشان اظهار کردهاند آب موجود در ایستگاه فضایی بین المللی مملو از باکتری است.
سرنشینان ایستگاه فضایی بین‌المللی به دلیل دشواری در ارسال آب به فضا، باید آب آشامیدنی خود را با تصفیه ادرار و فاضلاب تامین کنند. در این مطالعه که به رهبری “جوسئون یانگ” از دانشگاه ایالتی آریزونا انجام شده است، محققان به ضرورت حفاظت از آب پاک برای ماموریتهای فضایی پرداختهاند.
یکی از موضوعات قابل توجه در مورد زندگی در “ایستگاه فضایی بین‌المللی”این است که افراد ساکن آن، آب آشامیدنی خود را از تصفیه فاضلاب تامین می‌کنند زیرا پرتاب ذخایر آب، هوا یا هر نوع تجهیزات دیگری برای کمک به زندگی در ایستگاه فضایی بین‌المللی و بازگرداندن تجهیرات استفاده شده به زمین، کاری پرهزینه است که باید بارها تکرار شود.
به دلیل وجود چنین مشکلاتی، سرنشینان ایستگاه فضایی بین‌المللی، یک سیستم تصفیه آب دارند تا با کمک آن، ادرار، رطوبت کابین و فاضلاب را تصفیه کنند و آن را به عنوان آب آشامیدنی تمیز، دوباره به کار ببرند.بدون وجود چنین فرآیندی، باید سالانه حدود ۶۸۰۳ کیلوگرم آب و مواد مصرفی از زمین پرتاب شوند تا زندگی سرنشینان ایستگاه فضایی بین‌المللی را تضمین کنند.
محققان طی این مطالعه باکتریهای مختلفی را که با گذشت زمان از آب آشامیدنی ایستگاه فضایی بین المللی جدا شده بودند را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دادند.
دانشمندان قصد داشتند دریابند که چگونه ویژگی‌های میکروبی که برای سلامتی اختر شناسان و یکپارچگی زیستگاه فضایی مهم هستند، در طولانی مدت و هنگامیکه در معرض شرایط ریز گرانش قرار میگیرند، ممکن است تغییر کنند. با این حال بررسی این موضوع بسیار دشوار است زیرا نشان داده شده است که سازگاری میکروب با شرایط ریزگرانش، ویژگی‌های باکتری را به طور چشمگیری تغییر میدهد.
دانشمندان ویژگی های عملکردی باکتری های جدا شده از آب حاصل از سیستم آب آشامیدنی ایستگاه فضایی بین المللی را مورد بررسی قرار دادند.
یانگ گفت: فعل و انفعالات چند میکروبی، پیچیده هستند و ممکن است در طول زمان پایدار نباشند.
باکتری‌ها میتوانند سبب ایجاد طیف وسیعی از بیماری‌های عفونی در انسان شوند. وقتی آنها برای تشکیل زیست لایهها روی هم جمع شوند، میتوانند باعث بیماری‌های عفونی شده و منابع آب را آلوده کنند. به همین دلیل کنترل باکتری‌ها در اکوسیستم‌های میکروبی پیچیده و مدیریت تشکیل زیست لایه از چالش‌های حیاتی است. زیست لایه (Biofilm) اجتماعی از سلولهای میکروارگانیسمی است که به یک سطح متصل شده‌اند و توسط مواد پلیمری خارج سلولی پوشیده شده‌اند.
سیستم تصفیه آب در ایستگاه فضایی بین المللی که” سیستم کنترل محیط و پشتیبانی حیات” نام دارد، برای پاکسازی فاضلاب در یک فرآیند سه مرحلهای مورد استفاده قرار میگیرد. این سیستم از ادرار، فاضلاب و میعان از طریق تقطیر، صافش، اکسیداسیون کاتالیستی و تصفیه ید، آب آشامیدنی تولید میکند.
تجزیه و تحلیل نمونه های آب حاصل از سیستم تصفیه آب ایستگاه فضایی بین المللی حضور مقادیری از سطوح میکروبی را نشان میدهد که این مقدار بیش از مقدار تعیین شده ناسا برای آب آشامیدنی است. منبع این آلودگی نیز در درجه اول فلورا (flora ) محیطی تعبیه شده در خود سیستم تصفیه آب است.
محققان دریافتند بسیاری از میکروبهای یافت شده همانند میکروبهای یافت شده در آب آشامیدنی روی زمین بودند اما این موضوع که شرایط محیط فضایی ممکن است خطر احتمالی این موجودات در این محیط منحصر به فرد را افزایش دهد، دانشمندان را نگران میکند.
دانشمندان همچنین دریافتند که باکتریهای جدا شده از آب ایستگاه فضایی بین المللی مقاومت بالایی در برابر ترکیبات ضد میکروبی متعدد از جمله آنتی بیوتیک‌ها و الگوهای متمایز تشکیل زیست لایه دارند.
یافتههای این مطالعه میتواند به دانشمندان در حل برخی مشکلات آب آشامیدنی در فضا کمک کند.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران