راهبرد جدیدی که نانوذرات ضد التهابی را وارد عضلات ملتهب مزمن می‌کند، می‌تواند پیامدهای عمده‌ای در درمان دیستروفی عضلانی داشته باشد.
دیستروفی عضلانی شامل گروهی از بیماری‌ها است که به مرور زمان باعث ضعیف‌تر شدن ماهیچه‌ها و انعطاف‌پذیری کمتر آن‌ها می‌شوند. این بیماری بر اثر مشکل در ژن‌هایی که چگونگی سالم نگه داشتن عضلات بدن را کنترل می‌کنند، ایجاد می‌شود. این بیماری در برخی افراد در اوایل کودکی شروع شده و برخی دیگر تا زمان نوجوانی یا میانسالی هیچ علائمی ندارند.
یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه هاروارد دستاوردهای امیدوارکننده‌ای در زمینه درمان این بیماری با استفاده از نانوذرات به‌دست آورده است.
دیوید مونی عضو هیئت‌علمی موسسه ویس، تیم خود را در تلاش برای هدف قرار دادن دیستروفی عضلانی دوشن، بسیج کرده است. این نوع دیستروفی عضلانی معمولاً در اوایل کودکی ظاهر می‌شود. نوزادان سالم شکننده به‌دنیا می‌آیند و همچنان رشد می‌کنند، اما این بیماران با افزایش سن همچنان ضعیف می‌شوند. بیشتر کودکان مبتلا به این بیماری مجبور به استفاده از صندلی چرخدار در نوجوانی خود هستند و آن‌ها اغلب قبل از ۳۰ سالگی می‌میرند. یک نانوذره درمانی جدید می‌تواند به درمان مسائل مرتبط با دیستروفی عضلانی کمک کند.
آلن کالورت از محققان این پروژه می‌گوید: «آنجا که التهاب مزمن به‌طور قابل توجهی به سرعت و شدت تحلیل رفتن عضلات کمک می‌کند، محققان رویکردهای مختلف ضدالتهابی را دنبال می‌کنند که می‌تواند برای مقابله با ضعیف شدن عضلات بیماران DMD اعمال شود.»
ترزا ریموندو از دیگر محققان این پروژه می‌گوید: «جهش ژنتیکی در بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن با گذشت زمان باعث پیشرفت بیماری به تدریج می‌شود. به دلیل این جهش ژنتیکی، عضلات آن‌ها دائماً ملتهب می‌شوند. التهاب به ماهیچه‌ها آسیب می‌رساند و آن‌ها به تدریج ضعیف می‌شوند. بخش بزرگی از پیشرفت بیماری همین التهاب است، بنابراین ما می‌خواهیم نانوذراتی را طراحی کنیم که ضدالتهاب باشند.»
رایموندو می‌افزاید: «ما می‌توانیم این نانوذرات را به عضلات تزریق کنیم و التهاب یا هر چیزی که باعث ضعیف شدن عضلات می‌شود را از بین ببریم.»
وی گفت این ایده قبل از رسیدن کلینیک‌ها و استفاده توسط بیماران انسانی، به‌طور گسترده در محیط آزمایشگاهی روی حیوانات مورد آزمایش قرار گرفته است.