پروژه خورشیدی جدید موسسه فناوری کالیفرنیا مشهور به "کلتک"(Caltech) مبتنی بر فضا تحت مدیریت اجرایی "علی حاجی میری" دانشمند ایرانی این موسسه می‌تواند به تمام سیاره ما نیرو رسانی کند.
این مطلب شبیه به داستان‌های علمی-تخیلی است، اما صفحات خورشیدی در فضا می‌توانند انرژی را مستقیماً به زمین بفرستند و این سیاره را از انرژی تجدیدپذیر پاک و مقرون به صرفه و همچنین بی‌انتها سرشار کنند. این پروژه به زودی می‌تواند به واقعیت تبدیل شود.
“کلتک” به تازگی ۱۰۰ میلیون دلار بودجه برای “پروژه انرژی خورشیدی فضایی”(SSPP) خود دریافت کرده است. این پروژه توسط این موسسه چنین توصیف شده است: جمع آوری انرژی خورشیدی در فضا و انتقال انرژی به صورت بی‌سیم به زمین از طریق امواج مایکروویو باعث می‌شود که تامین نیرو روی زمین بدون تأثیر از آب و هوا یا زمان شبانه‌روز باشد و انرژی خورشیدی می‌تواند به طور مداوم در هر نقطه از زمین در دسترس باشد.
“هری اتواتر” محقق این پروژه می‌گوید: این پروژه بلند پروازانه یک رویکرد دگرگون کننده برای برداشت مقیاس وسیع از انرژی خورشیدی برای زمین است که متناوب است و بر نیاز به ذخیره انرژی غلبه می‌کند.
پروژه “SSPP” در حال نزدیک شدن به یک نقطه عطف مهم است؛ راه اندازی آزمایشی نمونه‌های اولیه چند منظوره که نور خورشید را جمع می‌کند و آن را به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کند، سپس انتقال بی‌سیم انرژی را در فضای آزاد با استفاده از فرکانس رادیویی انجام می‌دهد و از ساختارهای فوق سبک برای یکپارچگی همه اینها استفاده می‌شود.
این پروژه بدون محدودیت نیست. در حال حاضر محققان هنوز در حال کار روی راه‌هایی برای جمع آوری انرژی کافی به آن میزانی هستند که در وهله اول ارزش انجام را داشته باشد. آنها همچنین در حال کار بر روی راه‌هایی برای ارسال این انرژی به سطح زمین به نحوی هستند که اغلب آن در راه رسیدن به زمین هدر نرود.
اما این پروژه پتانسیل فوق العاده‌ای دارد و می‌تواند زودتر از آنچه انتظار می‌رفت، راه‌اندازی شود.
“علی حاجی میری” مدیر اجرایی این پروژه می‌گوید: عملیاتی شدن این پروژه در حال حاضر انتظار می‌رود در سه ماهه اول سال ۲۰۲۳ باشد که شامل چندین نمونه اولیه برای اخذ تأییدیه فضایی از فناوری‌های کلیدی دخیل در این تلاش، یعنی انتقال قدرت بی‌سیم از فاصله دور، فوتوولتائیک‌های انعطاف پذیر سبک وزن و ساختارهای فضایی قابل انعطاف است.
“حاجی میری” افزود: سیستم نهایی متشکل از چندین ماژول قابل استقرار در فضا است که همزمان با یکدیگر عمل می‌کنند. هر ماژول چند ۱۰ متر است و این سیستم را می‌توان با افزودن ماژول‌های بیشتر در طول زمان بنا کرد.
گفتنی است که پروژه‌های مشابه دیگری نیز در حال انجام است، بنابراین زمان مشخص می‌کند که کدام پروژه ابتدا راه‌اندازی می‌شود.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران