محققان می‌گویند یک برخورد دهنده هادرونی می‌تواند ۱۰۰۰ برابر بیشتر از "سرن" در کره ماه انرژی تولید کند و این احتمال وجود دارد که بتوانیم آن را در آینده‌ای نه چندان دور بسازیم.
، در فیزیک ذرات پرانرژی، بزرگتر همیشه بهتر است و کره ماه هم مکان بسیار وسیعی است. به همین دلیل است که گروهی از محققان “سازمان اروپایی پژوهش‌های هسته‌ای”(CERN) ایده ساخت یک برخورد دهنده هادرونی را در کره ماه به همین نام، یعنی “برخورد دهنده دوار روی ماه”(CCM) مطرح کرده‌اند و دریافته‌اند که یک برخورد دهنده دایره‌ای ۱۱ هزار کیلومتری روی ماه می‌تواند یک مرکز برخورد جرم مرکزی پروتون-پروتون با توانایی تولید ۱۴ پتا الکترون‌ولت(PeV) ایجاد کند. این انرژی هزار برابر بیشتر از سطح انرژی برخورد دهنده بزرگ هادرونی در “سرن”(CERN) است.
البته این ایده کاملا در حد تئوری و ریاضی است، اما با توجه به فعالیت‌های تجاری زیادی که برای ماموریت‌های آینده در سطح ماه در نظر گرفته شده است، یک ماموریت بزرگ علمی مانند این غیرقابل تصور نیست.
محققان همچنین اظهار نظرهایی در مورد استقرار و ساخت و ساز این تاسیسات، علاوه بر پارامترهای دستگاه، میزان تأمین نیرو و امکانات برای ساخت آن، بهره‌برداری و آزمایش این برخورد دهنده هادرونی در محیط خلاء نسبی سطح ماه ارائه داده‌اند.
“CCM” با مشارکت بین سازمان‌های دولتی و خصوصی که علاقه‌مند به ایجاد حضور دائمی انسان در ماه هستند، می‌تواند نسل بعدی برخورد دهنده‌ها باشد.
البته آنطور که محققان می‌گویند، انتظار ساخت آن در این دهه یا احتمالاً چنددهه بعد نیز بعید است.
از زمان کشف “هیگز بوزون” در سال ۲۰۱۲، دو هدف اساسی در فیزیک ذرات پرانرژی شکل گرفته است. در ابتدا، محققان مایل هستند مطالعه‌ای با دقت بالا از “هیگز” و سایر ذرات و پارامترهای مختلف “مدل استاندارد” انجام دهند. دوم، آنها می‌خواهند برای برخورداری از فضای برخورد بیشتر هادرون‌ها، فضای پارامترهای کاوش نشده را بررسی کنند که می‌تواند منجر به اکتشافات پیشگامانه‌تری از ذرات جدید شود.
“مدل استاندارد” شبکه‌ای از ایده‌ها و نظریه‌ها است که درک علمی ما از جهان زیر اتمی را پایه‌ریزی می‌کند و نحوه تجزیه ذرات به محصولی مانند الکترون را توضیح می‌دهد که در هنگام تولید ذرات سنگین‌تر که بسیار شبیه الکترون هستند و “میون” نامیده می‌شوند، با همان سرعت اتفاق می‌افتد.
متأسفانه وضعیت فیزیک ذرات پس از کشف “هیگز” چندین رمز و راز لاینحل در فیزیک برجای گذاشته است. به هر حال ما تا تحقق CCM فاصله زیادی داریم، اما درک اینکه برای پیشرفت فیزیک ذرات چه کاری می‌توان انجام داد، به ما کمک می‌کند تا به پیشرفت علم ذرات پرانرژی کمک کنیم و با آگاه کردن جامعه علمی به پیشواز آینده برویم.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران