دانشمندان موسسه علوم "کارنگی" راهی برای ساخت شکلی جدید و عجیب از سیلیکون پیدا کردهاند که میتواند دستگاههای الکترونیکی را متحول کند.
، سیلیکون عنصری است که برای تمام وسایل الکترونیکی که دنیای مدرن ما را ساخته حیاتی است. اکنون، تحقیقاتی که توسط موسسه علوم “کارنگی” انجام میشود راهی برای ایجاد شکل جدیدی از سیلیکون با ساختار شش ضلعی منحصر به فرد پیدا کرده است.
عناصر میتوانند بر اساس ترتیب اتمهای خود، اشکال متبلور متفاوتی به نام “آلوتروپ” به خود بگیرند. آلوتروپها میتوانند خصوصیات کاملاً متفاوتی داشته باشند. به عنوان مثال، کربن میتواند در ورقهای دو بعدی به عنوان گرافن، در دستههایی از این ورقها به عنوان گرافیت یا در شبکههای مکعبی به شکل الماس و غیره وجود داشته باشد.
رایجترین شکل از سیلیکون که معمولاً مورد استفاده قرار میگیرد دارای ساختاری مشابه با الماس است، اما سایر ساختارهای آن نیز میتوانند خصوصیات الکترونیکی مفید دیگری داشته باشند.
در سال ۲۰۱۴ گروهی از محققان موسسه علوم “کارنگی” آلوتروپ سیلیکون جدیدی به نام “Si۲۴” تولید کردند که از ورقهای سیلیکون تشکیل شده بود که در حلقههای پنج، شش و هشت اتمی قرار گرفته بودند. شکافهای موجود در وسط این حلقهها میتوانست کانالهای تک بعدی را برای حرکت سایر اتمها ایجاد کند که به گفته محققان در برنامههای ذخیره انرژی یا فیلتر کاربرد دارد.
اکنون محققان در این مطالعه جدید، روشی را برای تبدیل “Si۲۴” به آلوتروپ جدید دیگری یافتهاند. گرم کردن بلورهای Si۲۴ باعث شد صفحات نازک به شکل شش ضلعی در چهار لایه تکراری تراز شوند و ساختار جدیدی را با نام “۴H-silicon” به خود بگیرند. محققان میگویند که این اولین بار است که کریستالهای بزرگ و پایدار از این نوع ماده ایجاد میشود.
“توماس شیل” نویسنده این مطالعه میگوید: علاوه بر گسترش کنترل اساسی ما بر ساخت ساختارهای جدید، کشف کریستالهای بزرگ سیلیکونی “۴H-silicon” دریچهای را برای چشم انداز تحقیقاتی هیجان انگیز آینده به منظور تنظیم خواص نوری و الکترونیکی و جایگزینی عناصر اساسی باز میکند. ما به طور بالقوه میتوانیم از این روش برای ایجاد بلورهای پایه برای رشد حجم زیادی از ساختار ۴H با خواصی که به طور بالقوه از سیلیکون الماسی بیشتر است، استفاده کنیم.
اکنون باید دید این ساختار جدید سیلیکون دقیقاً چه نوع کاربردهایی را پیش روی ما باز میکند. تیم تحقیق میگوید که این ساختار جدید میتواند به بهبود اجزایی مانند ترانزیستورها که پایه و اساس دستگاههای الکترونیکی هستند، یا سیستمهای انرژی فتوولتائیک منجر شود.
این تحقیق در مجله Physical Review Letters منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران