پژوهشگران سوئیسی، یک مینی خازن ابداع کرده‌اند که قابل تجزیه زیستی است و می‌تواند میزان ضایعات الکترونیکی را کاهش دهد.
، با پیشرفت اینترنت اشیا، انتظار می‌رود که شاهد افزایش تعداد ابزارهای متصل به باتری باشیم که برخی از آنها یک بار مصرف هستند. پژوهشگران با در پیش گرفتن چنین هدفی، یک مینی خازن قابل تجزیه زیستی ابداع کرده‌اند.
پژوهشگران موسسه تحقیقاتی “امپا”(Empa) در سوئیس، نخستین نمونه از این ابزار چاپ سه‌بعدی را ابداع کرده‌اند. این فناوری جدید، یک بستر انعطاف‌پذیر را شامل می‌شود که یک لایه رسانا، یک الکترود و یک الکترولیت روی آن قرار گرفته است. عناصر این مجموعه پس از چاپ، با یکدیگر ادغام می‌شوند و الکترولیت در میان آنها قرار می‌گیرد.
“زاویر ابی” (Xavier Aeby)، سرپرست این پژوهش گفت: این بستر، مخلوطی از نانوالیاف و نانوبلورهای سلولزی است که با “گلیسرول” (Glycerol) ادغام شده‌اند. لایه رسانا از گرافیت، کربن سیاه و “شلاک” (Shellac) تشکیل شده است. الکترود، از مواد مشابه مواد تشکیل‌دهنده بستر همراه با کربن فعال و گرافیت تشکیل شده؛ در حالی که الکترولیت، نانوبلورهای سلولزی، گلیسرول و نمک را در بر دارد.
این فناوری در شکل کنونی خود می‌تواند نیروی یک ساعت دیجیتالی کوچک را تامین کند و به ذخیره بار الکتریکی برای چندین ساعت بپردازد.
نکته مهم‌تر این است که به گفته پژوهشگران، عناصر این مینی خازن پس از دور انداختن تجزیه می‌شوند. پژوهشگران ادعا می‌کنند که پس از دو ماه، از این فناوری فقط مقدار کمی از بقایای قابل مشاهده کربن به جا می‌ماند. در مقابل، باتری‌های معمولی پس از دور ریختن می‌توانند سموم را در اطراف منتشر کنند و بازیافت آنها بسیار دشوار است.
پژوهشگران امیدوارند که نهایتا بتوان از این فناوری در ابزارهایی مانند حسگرهای یک بار مصرف و یا قابل بازیافت و همچنین ابزارهای پزشکی استفاده کرد که به صورت دوره‌ای و به واسطه یک میدان الکترومغناطیسی شارژ می‌شوند.
این پژوهش، در مجله “Advanced Materials” به چاپ رسید.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران