شفق‌های قطبی معمولاً در بالای ابرها اتفاق می‌افتند. درخشش شفق قطبی زمانی ایجاد می‌شود که ذرات سریع السیرِ خارج شده از خورشید با میدان مغناطیسی زمین برخورد کنند.
در نتیجۀ این فعل و انفعالات ذرات باردار که در طول میدان مغناطیسی زمین در حال پیچ و تاب هستند، با اتم‌ها و مولکول‌ها در ارتفاعات جو زمین برخورد می‌کنند. مثلاً یک اتم اکسیژن پس از انرژی گرفتن از چنین برخوردی بصورت نور سبز شفق قطبی می‌درخشد. پایین‌ترین بخش یک شفق قطبی معمولاً در ارتفاع 100 کیلومتری رخ می‌دهد، در حالی که بیشتر ابرها در ارتفاع 10 کیلومتری قرار دارند. در این تصویر برجسته که در سال 2015 از دیرولاهوی، ایسلند گرفته شده، شفق‌های قطبی زیبا را بر فراز ابرها می‌بینیم. در اینجا، یک عکاس مصمم در برابر بادها و آسمان تیره ایستادگی کرد تا تصویری از شفق قطبی را بر فراز فانوس دریایی خیره کننده ثبت نماید، اما به طور اتفاقی از ابرهای طویلی نیز عکاسی کرد.
منبع: سایت علمی بیگ بنگ