چین یک فضاپیمای باری جدید موسوم به "تیانژو-۲" را با محموله‌ای ۶.۶۴ تنی به سوی ایستگاه فضایی "تیان‌هه" راهی کرد.
، ماژول ایستگاه فضایی جدید چین در شرف دریافت اولین بازدید کننده رباتیک خود است.
فضاپیمای باری “تیانژو-۲”(Tianzhou-۲) با موشک “لانگ مارچ ۷”(Long March ۷) از مرکز پرتاب ماهواره “ونچانگ”(Wenchang) در جزیره “هاینان” چین به فضا پرتاب شد و مطابق انتظار، آرایه‌های خورشیدی خود را مستقر کرد و طبق اعلام دفتر مهندسی فضایی سرنشین‌دار چین(CMS) از سلامتی خوبی برخوردار است.
مقامات CMS گفته‌اند که “تیانژو-۲” در حال حمل ۴.۶۹ تن بار تحت فشار و ۱.۹۵ تن سوخت است. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این محموله به سلامت به ماژول ۲۲.۵ تنی هسته ایستگاه فضایی برنامه‌ریزی شده چین موسوم به “تیان‌هه”(Tianhe) که در تاریخ ۲۸ آوریل به مدار نزدیک زمین پرتاب شد، تحویل داده خواهد شد.
این تحویل به آمادگی “تیان‌هه” برای پذیرش فضانوردان کمک می‌کند و اولین ماموریت سرنشین‌دار به سوی آن به زودی محقق خواهد شد. یک مأموریت سه نفره موسوم به “شنژو-۱۲”(Shenzhou-۱۲” قرار است ماه آینده به سمت “تیان‌هه” روانه شود.
“تیان‌هه” به معنای “هارمونی آسمان‌ها” قطعه اصلی و مرکزی اولین ایستگاه فضایی چین است که سازه‌ای دارای سه ماژول و مجموعا ۶۶ تن خواهد بود که این کشور قصد دارد تا پایان سال ۲۰۲۲ مونتاژ آن را به پایان برساند.
اتمام این ایستگاه فضایی در مجموع به ۱۱ پرتاب فضایی نیاز خواهد داشت.
پروژه ایستگاه فضایی چین حدود ۳۰ سال است که در دست اقدام است و چین طی دهه گذشته تجربه زیادی در زمینه مونتاژ مداری بدست آورده است. به عنوان مثال در سپتامبر ۲۰۱۱ یک نمونه اولیه از آزمایشگاه فضایی را به نام “تیانگونگ-۱”(Tiangong-۱) به فضا فرستاد که در سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ میزبان سه فضانورد بود. این فضانوردان در هر دو ماموریت حدود دو هفته را داخل این آزمایشگاه فضایی گذراندند.
چین سپس در سپتامبر ۲۰۱۶ “تیانگونگ-۲” را راه‌اندازی کرد و سه فضانورد را برای اقامت سه ماهه در ماه اکتبر به آن فرستاد. در آوریل ۲۰۱۷، فضاپیمای باری “تیانژو-۱” با “تیانگونگ-۲” ملاقات کرد و طی پنج ماه یک مجموعه تمرینات اتصال و سوخت‌گیری را با آن انجام داد.
هیچ یک از نمونه‌های اولیه آزمایشگاه‌های فضایی چین در مدار باقی نمی‌مانند. “تیانگونگ-۱” در آوریل ۲۰۱۸ به صورت غیرقابل کنترلی به زمین سقوط کرد و بر فراز جنوب اقیانوس آرام سوخت. سپس اپراتورهای مأموریت “تیانگونگ-۲” آن را برای نابودی منظم‌تری در ژوئیه ۲۰۱۹ به سمت جنوب اقیانوس آرام هدایت کردند تا در جو بسوزد. اما مانند “تیانگونگ-۱”، مرحله اصلی موشک “لانگ مارچ ۵” که ماژول “تیان‌هه” را حمل کرده بود، خارج از کنترل دوباره به زمین سقوط کرد و قطعات آن پس از ۱۰ روز بحث برانگیز در اقیانوس هند سقوط کرد. طی این اتفاق، برخی از کارشناسان از جمله “بیل نلسون” رئیس جدید ناسا، چین را متهم کردند که در مورد پرتاب‌های فضایی بی‌احتیاط رفتار می‌کند.
اما اکنون در این پرتاب جدید چنین مشکلی وجود نخواهد داشت و مرحله اصلی موشک “لانگ مارچ ۷” پس از تحویل موفق “تیانژو-۲” به مدار نخواهد رسید و در یک منطقه از پیش تعیین شده در اقیانوس سقوط می‌کند.
این پرتاب در ابتدا برای تاریخ ۱۹ مه برنامه‌ریزی شده بود، اما به دلیل مسائل فنی به تعویق افتاد و روز گذشته انجام شد.
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران