یک روز در سیاره‌ی زهره برابر با ۲۴۳ روز در زمین است اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که مدت زمان این روزها می‌تواند تا ۲۰ دقیقه با یکدیگر متفاوت باشند.
سیاره‌شناسان دانشگاه کالیفرنیا، لس‌انجلس در طی ۱۵ سال اخیر به طور مکرر سیگنال‌های راداری از سطح این سیاره دریافت کردند.
درحالی که می‌دانیم طول روز در زهره برابر ۲۴۳ روز در زمین و تقریبا دو سوم یک سال زمینی است. اکنون محققان دریافتند که طول این روزها می‌تواند با یکدیگر متفاوت باشد.
این گروه دریافتند که طول روزهای زهره تا ۲۰ دقیقه با یکدیگر متفاوت هستند و احتمالا این اختلاف ناشی از اتمسفر غلیظ آن است که جرم آن ۹۳ برابر زمین است که باعث کند شدن یا تند شدن روند روز می‌شود. پدیده‌ی مشابهی نیز در زمین رخ می‌دهد اما اتمسفر رقیق زمین باعث می‌شود طول روز تنها چند میلی‌ثانیه تغییر کند.
اگرچه این سیاره در همسایگی ما قرار دارد اما به دلیل وجود ابرهای زیاد و باران‌های اسیدی اطلاعات کمی از آن داریم.
این گروه همچنین دریافتند که قطر هسته‌ی زهره ۲۱۷۴ مایل(۳۴۹۸ کیلومتر) است اما نمی‌توان جامد یا مایع بودن آن را مشخص کرد.
محققان می‌گویند، فهمیدن اندازه‌ی هسته، سرعت چرخش سیاره و شیب محور آن به برنامه‌ریزی برای سفر به این سیاره کمک می‌کند.
زمین و ونوس ویژگی‌های مشابه زیادی دارند. هر دو آن‌ها سیارات سنگی هستند و اندازه، جرم و چگالی تقریبا یکسانی دارند با این حال به گونه‌های مختلفی تکامل یافته‌اند و اثر گلخانه‌ای در زهره باعث شده این سیاره تبدیل به داغ‌ترین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی شود.
محققان می‌گویند، تغییر طول روزهای زهره نشان می‌دهد که چگونه اجرام این سیاره پخش می‌شوند و به درک نحوه‌ی تشکیل آن کمک می‌کند.
بدون داشتن اطلاعات دقیق از نحوه‌ی حرکت آن هر پرتابی به این سیاره می‌تواند با شکست مواجه شود.
محققان همچنین گزارش کردند که محور زهره به اندازه‌ی ۲.۶۳۹۲ درجه انحراف دارد که بسیار کمتر از انحراف ۲۳ درجه‌ای زمین است.
پروفسور ژان لوک مارگوت(Jean-Luc Margot) این تحقیقات را رهبری کرده و همکارانش از سال ۲۰۰۶ میلادی تا سال ۲۰۲۰، زهره را با امواج رادیویی مورد هدف قرار دادند. این امواج چندین دقیقه پس از رسیدن به زهره به زمین بازگشت. این فعالیت‌ها به برنامه‌ریزی یک سفر به زهره کمک خواهد کرد. تاکنون تنها کشوری که توانسته بر روی این سیاره فرود بیاید شوروی سابق بوده که در سال ۱۹۷۲ فضاپیمای ونرا ۷ (Venra7) را روی این سیاره فرود آورد اما داده‌های کمی به دست آمد. ونرا ۸ کاملا در این برنامه موفق بود و ونرا ۹ توانست چندین عکس از سطح سیاره ارسال کند.
آخرین ماموریت توسط ونرا ۱۴ در سال ۱۹۸۱ انجام شد اگرچه در سال ۱۹۸۴ فضاپیماهای وگا ۱ و وگا۲ نیز قابلیت فرود داشتند اما بیشتر درون جو این سیاره به کاوش پرداختند.
ماموریت‌های سفر به زهره اکنون در چندین آژانس فضایی در حال انجام است. برخی مطالعات نشان می‌دهد که ۷۵۰ میلیون سال قبل زهره دارای آب به صورت مایع و شرایط مناسب برای تشکیل حیات بوده است. با این حال از آن‌جایی که جو غلیظ این سیاره فشار زیادی به فضاپیماها وارد می‌کند بررسی‌های کمی از سطح آن انجام شده است زیرا این فضاپیماها مدت زیادی دوام نمی‌آورند.
آژانس فضایی ایالات متحده در حال کار بر روی سطح‌نوردی به نام “Zephyr” است که می‌تواند ۵۰ روز زمینی بر روی این سیاره بماند و با نیروی باد کار کند.
تصویری از یکی از دهانه‌های سیاره زهره
منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران